Napoli i Aurelio De Laurentiis është fenomeni rreth të cilit vëmendja e mediave europiane është rritur paralelisht me rezultatet.
Gazeta holandeze De Telegraaf donte të dëgjonte versionin e presidentit dhe të reflektonte mbi shëmbëlltyrën që ka karakterizuar përvojën e tij gati njëzetvjeçare që filloi me një ekip që nuk kishte as topat për të stërvitur dhe tani është një hap larg titullit në Serie A dhe me kualifikimin në çerekfinale të Champions League tashmë ka arritur një rezultat historik.
Gjithçka që do të vijë do t’i shtojë pluhur yjeve një sezoni të jashtëzakonshëm në shumë mënyra.
“Pas epokës së Maradonës (me titujt e fituar në Itali në 1987 dhe 1990, Kupën UEFA në 1989) Napoli ra në falimentim.
Ne arritëm ta nxjerrim klubin nga ajo periudhë e zezë dhe tani japim te vetmin klub italian që ka luajtur në Evropë për 14 vjet, një më shumë se Juve…”.
Pika Zero. Kështu e përcakton AdL momentin në të cilin, në vitin 2004, ai mori frenat e kompanisë dhe filloi sërish nga hiçi, nga ato fusha të C-së me djersë, lot dhe gjak.
Një rrëfim epik të cilit nuk i shpëton drejtuesi kryesor dhe bën të ditur se historia e klubit të tij së shpejti mund të bëhet serial televiziv me bashkëpunimin e rrjetit amerikan, CBS. “Por le të fitojmë Scudetton së pari…”, thotë mbrojtësi në mënyrë supersticioze.
Scudetto, obsesion i ëmbël. Vitet e fundit, Napoli është afruar shumë nja dy herë: e para me Sarrin, por gjithçka u shemb atë të dielë te mallkuar në Firence; hera e dyte me vetë Spallettin, i cili rreshqiti në disa ndeshje vendimtare.
Tridhjetë e tre vjet. Shumë kanë kaluar që nga hera e fundit që festuan Scudetton në Napoli.
Një periudhë kaq e gjatë kohore saqë bazohet, sipas De Laurentiis, edhe në arsye e fatura të tjera të natyrës ekstra-futbollistike.
“Ngadalë por me siguri po dalin në sipërfaqe se cfare ka ndodhur ne futbollin italian.
Por nuk dua të shtoj asgjë tjetër për këtë…”, është e qartë referenca për hetimet e drejtësisë penale dhe sportive për Juventusin.
