Qenë mbledhur minjtë
Në bodrum shtëpie,
Për t’gjetur ushqimin
Që e kanë për shije!
Hasën në një tjegull
Me një shtresë mjalti,
Nuk na ishte plot
Kështu e deshi fati!
Për ta ngrënë mjaltin
Një mundësi e kishin,
Në vend të lugës
E përdornin bishtin!
Më pas vjen një mi
Me bishtin cubel,
Ai s’mund ta kapte
Mjaltin kaq thellë!
Tha me gjysmë zëri
I mërdhezur furrë,
-Hani, haram, hani!
Mos u ngopshi kurrë!
Kështu, të dashur miq
Çdo kush ka një hall,
Por, s’do t’thotë të gjithë
S’e kanë me hallall!
Unë njoh bishtcubelë
Të politikës lokale,
Dje ishin pa brekë
Sot me kapitale!
Kanë lëshuar bark
E gushën palë-palë,
S’u duket “harami”
As bishti nën shalë!
