Në thellësi të shpirtit u vra dashuria,
U shkëput nga qielli ylli plot shkëlqim.
Zemrën ma helmoi e mikut mosprania,
Fyellit iu shter zëri, ra zogu n’trishtim.
Si vesa n'fletë mani – zemra atdhetare
U venit e ra n'lotët e pikëllimit -
Dielli i përlotur u fsheh ndër shavare
Terri ia rrëmbeu ëndrrat e gëzimit...
Qoftë mallkua ҫasti: pse oooo vëlla ike?
Më kanë mbetur duart të shtrira në flakë
Njëmijë thika të helmit nëpër dej e gjak!
Ti shfletova letrat dhe gjeta shumë etje
Në bebëza strehuar shumë dëshira të ngrira -
Ҫ’dorë e zezë të këputi në ditët më t’mira?!
