25 vjet pas përplasjes tragjike në tunelin L’Alma në Paris, Frederic Mailliez, mjeku që ndihmoi Lady Dianën, ka folur për revistën italiane Oggi. Mailliez kujtoi minutat e dhimshme pas aksidentit në të cilin vdiq Diana Spencer.
“Kuptova se në korsinë e kundërt ishte ndalur një makinë e shkatërruar. Sa kohë kishte që kishte ndodhur kjo? Sipas policisë 30 sekonda. Dola dhe vrapova në anën tjetër ... Pashë nga dritaret në të djathtë për të bërë një vlerësim të shpejtë. Ishin katër persona. Shoferi kishte rrëshqitur përpara, mezi e pashë. Pranë tij ishte një burrë me dhimbje (Trevor Rees-Jones, truproja). Prapa ishte një grua. Pozicioni vertikal, gjunjët në dysheme, mbështetur në ndenjësen përpara. Ai ishte në profil, i kthyer nga pjesa e brendshme e makinës. Ai mori frymë. Një burrë ishte shtrirë në sediljen e pasme (Dodi). Ai nuk merrte frymë. Ai dukej se kishte pësuar arrest kardiak.”
Mjeku i mban mend të gjitha detajet dhe i raporton për Oggi:
“Thirra për ndihmë. Dy në arrest kardiak dhe dy në gjendje të rëndë, thashë. Nuk kisha defibrillator. Për shoferin dhe burrin në sediljen e pasme nuk mund të bëja asgjë. Pasagjeri përpara ankohej, ishte i vetëdijshëm, kështu që mund të priste. Gruaja po merrte frymë me vështirësi. Mora maskën e frymëmarrjes dhe e ndihmova. Ishte e vështirë. Por ngritja e kokës e lejoi atë të përmirësonte ajrosjen”.
“Në një moment pashë shkëlqimin e fytyrës së saj të paprekur, perfekte... Ende e kam në gishta ndjesinë e delikatesës së atij floku të butë, me shkëlqim e të mbajtur mirë…”.
Më pas ai konfirmon atë që u tha hetuesve:
“Në momentin që kam mbërritur në tunel nuk ka pasur paparac. Dhe kur erdhën nuk ma penguan kurrë punën”.
Frederic Mailliez zbuloi vetëm mëngjesin e së nesërmes se gruaja që kishte ndihmuar ishte Diana:
“Partnerja ime më zgjoi dhe më tha gjithçka. Ishte një tronditje”.
