Vizatimet e ditës ishin të rëndomta
por vijnë çastet e thellimit në portretin e vetvetes
vijat dhe ngjyrat marrin trajtën e kallinjve kokrra pjekur
edhe këtë herë kashtë kalliri në këmbë mbetur
ndonjë kokërr e pa shkundur s`ka si piqet shterë e mekur
shtatëdhjetë stinët hëngrën mbi tryezën e shtruar të blertës
pjekur e papjekur me shije e pashije
lukthi bluante çfarëdo i gatuanin dhëmbët
lukthit të shqisave dendur bluhej athtësi e fjalëve
ndonjë ëmbëlsi nuk e zbuste pelinin
*
jam i korrikut
kurdo që i piqem të korrave
le të korrëm sikurse një sinonim i kallirit
përderisa më ndjek hija e diellit
jam udhëve të kërkimit të diçkaje
që ma lejon i vetmi mik jetik
të cilit i vete dhe më vjen pas
mi shkrinë eshtrat që mi ngrinin hijet e hafijeve
*
korriku është dorëzani i kërthizës sime
me të gjitha lakesat e ngarkesave të mia
më vizatoi dhe vijat e hullive
nuk i mbushi me të gjitha ngjyrat e përziera
le të mos jem i ngazëllyer
tashmë për mua e ka veçse këtë ligj këtë ngjyrë
për çdo ditë më del në pritë:
që nga kërthiza të pikturoja
në galeritë tua pamjet t`i ekspozoja
çfarë më kërkon fare mos e prit
për ty e kam vetëm të grunjtën
dhe pigmente kafeje
në oazën e dikurshme gjithçka të mbeti
kthehu nëse mund ta kalosh moshën e një deti
*
ja si më poqi korriku shpejt
sa shpejt më poqi për shtatëdhjetë vjet
Gjilan, më 4 korrik 2021, ora 12:10
