Në vitin 1991, ndërsa komunizmi në Shqipëri po afrohej drejt fundit të tij, unë pata fatin të bëj udhëtimin tim të parë në atdhe nga Zvicra, ku jetoja atë kohë. Ishte një kohë kur Shqipëria, në prag të kolapsit ekonomik, kishte hapur për herë të parë dyert për investime nga jashtë, duke ofruar një mundësi të rrallë për të parë nga afër transformimet që po ndodhnin.
Grupi ynë i përbërë nga bashkëatdhetarë u nis për në Shqipëri me një avion privat - një veprim i paqenë më parë për një shtet që kishte qenë për dekada të tëra hermetikisht i mbyllur. Kjo përvojë shënoi jo vetëm një kapitull të ri për ne si udhëtarë por edhe për Shqipërinë që pranoi një avion privat për herë të parë.
Gjatë pritjes në aeroportin e Tiranës nga Ministri i Turizmit, Jorgo Milica, u befasuam kur pashë Xhevit Halitin, një figurë e njohur si azilant politik në Zvicër dhe një nga udhëheqësit e Lëvizjes Popullore Komuniste, që kishte dalë së bashku me ministrin për të na përshëndetur. Pritja e tij atje, veçanërisht duke qenë nga Kosova, ishte një shenjë e qartë e ndryshimeve që po ndodhnin.
Një nga momentet më të veçanta të vizitës ishte kur qëndrova në zyrën e Ilir Gjonit, tani ambasador i Shqipërisë në Zvicër. Në një moment të çuditshëm por thelbësor, kur më ofroi diçka për të pirë, zgjodha pa shumë mend një "Koka-Kollë". Por, ajo që më erdhi nuk ishte aspak ajo që prisja. Iliri, me një seriozitet të papritur, më serviri një lëng të errët në një gotë, duke insistuar që ishte "Koka-Kollë" shqiptare. Kur e provova, ndjeva një shije krejtësisht të ndryshme, e cila më kujtoi më shumë bozën tradicionale sesa një pije freskuese moderne. Edhe pse buzëqesha nga ky keqkuptim i ëmbël, Iliri mbeti i palëkundur në bindjen e tij që kjo ishte një "Koka-Kollë" autentike shqiptare, një moment që ilustroi jo vetëm dallimet kulturore por edhe krenarinë e veçantë që ndjehej për produktet vendase në atë kohë të tranzicionit.
Ky udhëtim në Shqipëri në vitin 1991 u bë shumë më shumë se një vizitë; ishte një udhëtim nëpër histori, kulturë, dhe shpresë për të ardhmen. Përmes kësaj përvoje, mësova rëndësinë e të qenit i hapur për ndryshime dhe të gjeturit e bukurisë në çdo gjë, qoftë edhe në një gotë me "Koka-Kollë" që në fakt ishte bozë, duke më mësuar vlerat e thjeshtësisë dhe kuptimin e vërtetë të pritjes.
