E arta jonë olimpike, Nora Gjakova ka dhënë një intervistë për Federatën Ndërkombëtare të Xhudos (IJF), në të cilën ajo tregoi se si ka filluar karriera e saj si xhudiste, dhe rrugëtimin e saj deri te medaljet më të rëndësishme evropiane e botërore, dhe te e arta e Lojërave Olimpike Tokio 2021.
Nora Gjakova është njëra nga të artat olimpike që është intervistuar nga IJF për sukseset e saj. Ajo është rrugës për tu kualifikuar në Lojërat Olimpike Paris 2024, dhe synon që atje të fitojë medaljen e dytë të artë olimpike, pas asaj në LO Tokio 2021, raporton KosovaPress.
Pyetja nga IJF ishte tejet interesante. A u bë Nora Gjakova kampione olimpike për shkak të karakterit të saj, apo u bë ai person duke fituar medaljen e artë olimpike?
Gjakova e nisi duke treguar se ajo është ende e thelluar në procesin e sukseseve të saj, ndërsa edhe zbuloi se si nga loja me kukullat “Barbie”, ajo e filloi karrierën si xhudiste.
“Unë ende nuk e di se si të shijoj atë që kam arritur tashmë, sepse jam ende shumë thellë brenda procesit. Para se të filloja xhudon, mbaj mend që isha një vajzë që i pëlqente të luante me kukulla “Barbie”. Unë isha fëmija i parë i prindërve të mi dhe ndoshta isha disi e llastuar, por jashtë shtëpisë isha vërtet konkurruese dhe do të isha liderja, personazhi kryesor i grupit.
Ndryshoi kur fillova xhudon. Ishte ndryshe sepse isha e re atje dhe kështu nuk isha në qendër të vëmendjes. Babai më ka çuar mua dhe vëllain tim Akilin në një klub në Pejë, te Toni Kuka. Ishte ndryshe nga çdo mjedis tjetër ku kisha qenë dhe më duhej të luftoja shumë. Ishte e vështirë për mua, të mos isha në qendër të vëmendjes, me kaq shumë vajza atje që ishin më të mëdha, më të mira dhe më të forta se unë”, tha Gjakova.
Më tej, Nora tregoi se pavarësisht sa ishte e madhe konkurrenca, dorëzimi nuk ishte opsion për të. Ajo tregoi se sa të rëndësishme ishin stërvitjet me Driton Kukën, trajnerin e saj, për të cilin tha se gjithmonë e motivonte.
“Nuk ishte një opsion për mua që të hiqja dorë dhe më duhej të mësoja durimin. Ishte e qartë se nëse do të humbnim stërvitjen nuk do të kishim vëmendjen e duhur nga trajneri. Konsistenca ime atëherë luajti një rol të madh në atë që jam sot. Vazhdova të stërvitesha deri në moshën 13 ose 14 vjeç dhe në atë kohë trajneri im erdhi tek unë dhe më tha që prej atëherë do të ndryshojmë stërvitjet në dy herë në ditë dhe nuk do të jetë më argëtuese si në të kaluarën. Ai gjithmonë më shtynte përpara kësaj, por ky ishte një hap i madh”, tha Gjakova.
Për të besuar se ajo e meriton të fitojë, Nora tha se i duhet të punojë shumë. Ajo vazhdoi të tregonte rrugëtimin e saj deri te fitimi i medaljeve të shumta ndërkombëtare, e deri te ajo Olimpike, e që të gjitha këto suksese nuk mund t’i arrinte pa punën e palodhshme të Driton Kukës.
“Më duhej të punoja shumë me veten për ta bërë veten të besoja. Është shumë e rëndësishme për mua që t'i bëj të gjitha siç duhet. Duhet të punoj shumë për të besuar se e meritoj të fitoj. Kam fituar gjashtë medalje evropiane para medaljes botërore dhe më pas hapi tjetër ishte medalja olimpike, në të njëjtin vit, por gjithçka erdhi në rregull, hap pas hapi.
Edhe përpara se gjërat të ndryshonin në programin më serioz, që nga fillimi ishte zakonisht shtatë ditë në javë stërvitje, por të shkoje dy herë në ditë ishte shumë e vështirë, veçanërisht me Tonin, me seancat e gjata të trajnimit teknik, ndonjëherë deri në tri orë, ndonjëherë vetëm dy prej nesh, ndoshta unë dhe Majlinda. I besova atij menjëherë që kur fillova në moshën dhjetë vjeçare dhe kur ai bëri këtë ndryshim e dija se sa përpjekje kisha bërë tashmë dhe kështu që nuk ishte një opsion për mua të thosha jo. Unë tashmë doja të kaloja kufijtë e mi dhe të thyeja egon time. Nuk më pëlqente të humbisja”, tha Gjakova.
Në fund, Nora iu kthye pyetjes së IJF-së - A u bë Nora Gjakova kampione olimpike për shkak të karakterit të saj, apo u bë ai person duke fituar medaljen e artë olimpike?
Ajo sërish e vëri trajnerin e saj, Kukën në qendër të vëmendjes. Ajo tha se Dritoni e ndihmoi të arrinte potencialin e saj, ndërsa më tej e shpjegoi ndjenjën e të qenit kampione olimpike.
“Sa i përket pyetjes origjinale, personazhi im ishte gjithmonë aty, por kur i shtohej trajnerit, në një ambient ku nuk kishte vend për dikë që dëshiron ta bëjë këtë vetëm për argëtim. Ishte një program serioz dhe ky ishte kombinimi kuptimplotë. Xhudistja duhet të vendosë të pranojë të gjithë stërvitjen. Toni është gjithashtu shumë konkurrues dhe na ka stërvitur që të punojmë kështu dhe të mendojmë në këtë mënyrë. Ai e zgjati atë që unë tashmë isha.
Ndoshta nuk ka pasur ende kohë që të ketë efekt nga fitimi i medaljes së artë olimpike. Xhudo nuk pyet nëse je kampion olimpik kur je në tapet, ju jeni të barabartë me të gjithë dhe kështu që unë duhet të stërvitem siç kam bërë më parë. Duhet të shijoj procesin. Unë jam mirënjohës që kam mundësinë të jetoj në një mënyrë që shumica e njerëzve nuk munden ose ndoshta nuk e kanë mundësinë. E di që nuk do të zgjasë përgjithmonë dhe kështu vazhdoj me mirënjohje. Ndoshta asgjë tjetër nuk mund të na shtyjë të kalojmë aq shumë sa mundet xhudo dhe kështu që unë jam vërtet mirënjohës për këtë. Vazhdoj të punoj shumë dhe të shtyj veten sepse është ajo që më pëlqen më shumë”, tha Gjakova.
