Katarina doli nga autobusi në diell me gjithçka që zotëron tani të mbushura në një çantë shpine të vogël.
Dy fëmijët e saj, gjashtë dhe 11 vjeç, fërkonin sytë, ata janë të rraskapitur, shkruan BBC, përcjell “Bota sot”.
Për dy muaj ata kanë jetuar në një bunker nën fabrikën e çelikut Azovstal derisa bombat ruse goditën vendin dhe qytetin e tyre të Mariupolit.
"Si po jetonim për të qenë i sinqertë ishte e tmerrshme," thotë ajo. "Nga mëngjesi dhe natën ne ishim të bombarduar. Artileri, raketa, sulme ajrore."
"Fëmijët tanë nuk mund të flinin. Ata qanin. Ata ishin të frikësuar. Dhe ne gjithashtu. Kishte disa raste kur po humbnim shpresën se do të dilnim ndonjëherë."
Ata jetuan në errësirë me racionet që u dhanë nga një grup luftëtarësh ukrainas që përdornin fabrikën e çelikut për të bërë qëndrimin e fundit, pasi shumica e Mariupolit u shndërruan në gërmadha që digjen.
Në fundjavë, familja e pa dritën e parë të ditës në më shumë se 60 ditë. Një përpjekje komplekse shpëtimi arriti të çlirojë rreth 100 njerëz nga vendi.
