Snajperisti kanadez i quajtur Wali është quajtur si "snajperisti më vdekjeprurës në botë". Ai lufton kundër rusëve në Ukrainë. Nga mesi i marsit, u raportua i vdekur, gjë që ishte propagandë e pastër.
I gjallë, ai ka dhënë një intervistë për “Bild”.
Blick tregon fragmente nga biseda, përcjell "Bota sot".
Në çdo luftë lindin heronj. Në luftën e Ukrainës, njëri prej tyre është snajperisti kanadez Wali (40). Gjatë luftës afgane ai luftoi si snajperist për Regjimentin e 22-të Mbretëror Kanadez dhe më vonë me një grup vullnetarësh në Irak kundër terroristëve të IS. Pikërisht atëherë ai u bë i njohur për vrasjen e një terroristi nga një distancë prej 3.4 kilometrash. Kjo konsiderohet ende si vrasja nga distanca më e gjatë deri më sot.
Por snajperisti u bë vërtet i famshëm kur Putin pushtoi Ukrainën. Wali, emri i vërtetë i të cilit nuk dihet, la punën e tij si programues, shkoi në luftë dhe që atëherë mban një ditar, në të cilin përshkruan në detaje betejën dhe, mbi të gjitha, raporton vazhdimisht për humbjet ruse. Ai u bë një yll i rrjeteve sociale.
Propaganda për vdekjen
Por më 15 mars, Wali vdiq. Të paktën kështu u lexua për herë të parë në llogaritë kineze të mediave sociale, të cilat cituan burime ruse. Pas kësaj, mesazhi për Afrikën u përhap në mbarë botën. U fol për një histori suksesi të ushtrisë ruse, e cila kishte arritur të vriste "snajperistin më vdekjeprurës në botë, i aftë të vriste 40 deri në 60 rusë në ditë".
Ishte një propagandë e pastër ruse. Sepse Wali është gjallë. Ai e njoftoi vetë - dhe si rezultat u bë edhe më popullor.
Ditët e fundit ai ka dhënë intervista të ndryshme. Ndër të tjera ai ka folur për “Bild”.
Një fragment nga biseda, e cila u zhvillua përmes Zoom.
Fakti që ai është ende gjallë:
“Asnjë gërvishtje! Por shpesh ishte afër. Është jashtëzakonisht e vështirë, unë u vendosa në rajonin rreth Kievit. [...] Pati përleshje në rrugë, jashtëzakonisht të dhunshme. Çdo ditë ne fshikulluam vdekjen. Shumë herë. Në filmat e Hollivudit, snajperët janë më të mëdhenjtë, por në një luftë si kjo ndihesh i vogël. Tre të katërtat e punës qëndron gjallë. Rusët po përpiqen të fshijnë gjithçka në çdo rreth që duan të pushtojnë. Ata gjuajnë artileri plumbash nga tanket, gjatë gjithë ditës. Po ashtu, qëllojnë me municion të kalibrit të madh që depërton në muret e ndërtesave si të ishin gjalpë. Shpesh ky municion na mungonte vetëm disa metra. Dhe kur ata përparojnë, ne duhet të kthejmë zjarr, gjithashtu në mënyrë që ata të dinë se ne jemi ende atje."
... Taktikat ruse të luftës:
“Rusët qëllojnë mbi gjithçka, nga tytat e plota. Ata mbështeten në fuqinë e zjarrit të papërpunuar, të pasaktë. Dhe kjo shpesh funksionon. Prandaj, njeriu duhet të zgjedhë kohën e duhur për kundërsulm. Është pothuajse si një lojë shahu. Ne duhet të jemi gjithmonë agresivë, sepse rusët në përgjithësi janë shumë të frikësuar. Ata qëllojnë nga frika. Është pothuajse një luftë psikologjike: Kushdo që shfaqet më i fortë për momentin, avancon! Shkon mbrapa dhe me radhë”.
... detyrat e tij në luftë:
“Kam qëlluar për të mbajtur larg armikun. Puna ime kryesore ishte të mbijetoja, të ktheja zjarr, të shikoja dhe të prisja. Një person u shfaq në fushëbetejë një herë, por mund të ishte një civil, kështu që unë nuk e tërhoqa këmbëzën. Mendoj se ishte vendimi im, më është dashur ta bëj këtë shumë herë në jetën time dhe mendoj se ishte i duhuri”.
... arsyet pse ai rrezikon jetën e tij:
“Kur pashë këto qytete të rrethuara në harta, u ndjeva i shqetësuar edhe kur po largohesha nga Montreali. Mendova: Je i çmendur! Por unë ende doja të ndihmoja. Në të njëjtën kohë, megjithatë, dua të qëndroj gjallë, dua ta shoh djalin tim të rritet. [...] Dhe pastaj një grua që po qëndronte para shtëpisë së saj të bombarduar në mes të makinave të djegura më shikoi: Ajo më buzëqeshi. Aty kuptova: Ja pse po e bëj këtë! Unë rrezikoj jetën time, por ia vlen. Duke i kthyer banorët në qytetin e tyre në mënyrë që ata të mund ta rindërtojnë atë."
... Kanadaja, e cila nuk dëshiron të shohë asnjë bashkatdhetar në luftën e Ukrainës:
“Nëse kthehem i gjallë dhe duan të më arrestojnë, le ta bëjnë. Burgu do të jetë i rehatshëm në krahasim me luftën këtu. Por nuk mendoj se do ta bëjnë. E gjithë bota tregon kaq shumë simpati ndaj Ukrainës”.
... javët e ardhshme:
“Detyra ime nuk ka përfunduar ende. Ne duhet të vazhdojmë t'i shtyjmë rusët, ushtria ukrainase ka nevojë për ndihmë. Unë kam parë kaq shumë gjëra të trishtueshme dhe të tmerrshme, duke përfshirë shumë kafshë shtëpiake të mbetura pas, të humbura plotësisht. Familja ime është shumë e shqetësuar, por mendoj se e kuptojnë. Është detyra ime!" (nga)
