“Unë nuk shoh drejtësi në këtë luftë,” shkruan një ushtar rus në ditarin e tij personal që zbulon në mënyrë dramatike brutalitetin e pushtimit rus të Ukrainës. Ky është rrëfimi i parë i pacensuruar i një ushtari nga fronti, raporton The Guardian.
“Nuk shoh drejtësi në këtë luftë. Nuk e shoh të vërtetën këtu”, tha Filatiev, i ulur në një kafene në Moskë, duke folur me gazetarin.
“Nuk kam frikë të luftoj. Por duhet të ndiej drejtësi, të kuptoj se kjo që po bëj është e drejtë. Dhe unë mendoj se e gjithë kjo po dështon jo vetëm sepse qeveria ka vjedhur gjithçka, por sepse ne, rusët, nuk mendojmë se ajo që po bëjmë është e drejtë”.
Dy javë më parë, Pavel Pilatiev nga faqja e tij në rrjetin social rus VKontakte publikoi një “bombë” prej 141 faqesh.
Është një rrëfim i përditshëm se si njësia e parashutistëve u dërgua në Ukrainën kontinentale nga Krimea, hyri në Kherson dhe pushtoi portin dhe u fut nën zjarr të rëndë artilerie për më shumë se një muaj pranë Mykolaiv.
“Për çfarë dreqin na duhet kjo luftë? Dhe me të vërtetë kisha këtë mendim: Zot, nëse mbijetoj, atëherë do të bëj gjithçka që mundem për ta ndaluar këtë.”
Pilatiev më pas u plagos dhe u hoq nga pjesa e përparme me një infeksion të rëndë të syve.
Ai kaloi 45 ditë duke shkruar kujtimet e tij nga konflikti, duke thyer një rregull të ashpër ku edhe fjala luftë është ndaluar në publik. “Unë thjesht nuk mund të hesht më, edhe pse e di që ndoshta nuk do të ndryshoj asgjë dhe ndoshta kam qenë budalla që e futa veten në telashe të tilla,” thotë Filatiev i tmerruar.
Kujtimet e tij, ‘ZOV’, e kanë marrë emrin nga simbolet e gjetura në automjetet e ushtrisë ruse që janë adoptuar si një simbol pro luftës në Rusi. Deri më tani, nuk ka pasur një raport më të detajuar, vullnetar nga një ushtar rus që mori pjesë në pushtimin e Ukrainës. Fragmente u botuan në shtypin e pavarur të Rusisë, ndërsa Pavel Filatiev u shfaq përmes videos për një intervistë televizive në TV Rain.
“Shumica e njerëzve në ushtri janë të pakënaqur me atë që po ndodh atje, ata janë të pakënaqur me qeverinë dhe komandantët e tyre, janë të pakënaqur me Putinin dhe politikën e tij, janë të pakënaqur me ministrin e mbrojtjes, i cili kurrë nuk ka shërbyer në ushtri”, ka shkruar ai.
Plani fillestar i Filatiev ishte të publikonte kujtimet e tij dhe të dorëzohej menjëherë në polici. Por Osetksin, një aktivist rus, i tha atij që të rishqyrtonte, ndërsa vazhdimisht i kërkoi të largohej nga vendi.
Kështu për dy javë, Filatiev qëndroi në një hotel të ndryshëm çdo natë dhe jetonte me një çantë shpine të rëndë të zezë që kishte me vete, duke u përpjekur të qëndronte një hap përpara policisë. Edhe kështu, pranon ai, nuk duhet të ishte e vështirë për t’u gjetur.
Filatiev, 34 vjeç, kaloi pjesën më të madhe të jetës së tij në ushtri. Pasi shërbeu në Çeçeni në fund të viteve 2000, ai kaloi gati një dekadë si trajner kuajsh përpara se të rikthehej në 2021 për arsye financiare, tha ai.
Ai tani është një njeri i ndryshuar. Lufta dhe stresi e rëndojnë. Ende nuk mund të shohë siç duhet nga syri i tij i djathtë. Dhe qesh me hidhërim se duhet t’i ankohet një gazetari të huaj për ushtrinë ruse. “Thonë se heroizmi i disave është faji i të tjerëve”, tha ai. “Është shekulli i 21-të, ne filluam këtë luftë budallaqe dhe u bëjmë thirrje edhe një herë ushtarëve të bëjnë vepra heroike, të sakrifikojnë”.
