Në kulmin e pushtimit të parë të fshehtë të Ukrainës lindore, në verën e vitit 2014, një grup zyrtarësh të lartë rusë u mblodhën në selinë e Ministrisë së Mbrojtjes, një ndërtesë e epokës së Stalinit në brigjet e lumit Moskva.
Ata ishin aty për të takuar Yevgeny Prigozhin, një burrë me kokë të rruar dhe me ton zëri të trashë, të cilin shumë në dhomë e njihnin vetëm si personin përgjegjës për kontratat e ushqimit të ushtrisë.
Tashmë, Prigozhin kishte një lloj tjetër kërkese. Ai donte tokë nga Ministria e Mbrojtjes që mund ta përdorte për trajnimin e “vullnetarëve” të cilët nuk do të kishin lidhje zyrtare me ushtrinë ruse, por do mund të ishin në shërbimpër të luftuar luftërat e Rusisë.
Shumë në ministri nuk e pëlqyen sjelljen e Prigozhinit, por ai e bëri të qartë se kjo nuk ishte një kërkesë e zakonshme.
“Urdhërat vijnë nga Papa”, u tha ai zyrtarëve të mbrojtjes, duke përdorur një pseudonim për Vladimir Putin, i krijuar për të theksuar afërsinë e tij me presidentin.
Ky rrëfim i takimit, i cili nuk është raportuar më parë, është dhënë nga një ish-zyrtar i lartë i Ministrisë së Mbrojtjes me njohuri të drejtpërdrejta të diskutimeve.
“Në atë kohë, nuk mendoja shumë për projektin,” tha ish-zyrtari.
Në fakt, vendimet e marra atë ditë do të kishin një ndikim të madh në politikën e jashtme të Rusisë dhe aventurat e saj ushtarake në vitet në vijim. Ushtria e luftëtarëve me kontratë të Prigozhin do të njihej si grupi Wagner dhe do të shihte veprime në Ukrainë, Siri dhe shumë vende afrikane.
Që nga vendimi i Putinit vitin e kaluar për të nisur një pushtim të plotë të Ukrainës, Wagner i ka ripërqendruar aktivitetet e tij sërish te fqinji i Rusisë. Radhët e saj janë rritur në rreth 50 mijën ushtarë, sipas vlerësimeve të inteligjencës perëndimore, duke përfshirë dhjetëra mijëra ish të burgosur të rekrutuar nga burgjet përreth Rusisë, shpesh personalisht nga Prigozhin.
Në fillim të këtij muaji, ndërsa trupat e Prigozhin pushtuan qytetin ukrainas Soledar, fitimi i parë territorial i Moskës në luftë që nga vera, Prigozhin publikoi një video duke lavdëruar Wagnerin si “ndoshta ushtria më me përvojë në botë sot”.
Pas vitesh që operon në hije, ai po shijon qartësisht vëmendjen si një nga anëtarët më të fuqishëm dhe ndër më të përfolurit të oborrit të Putinit. Ka qenë një ngjitje e jashtëzakonshme për dikë që dikur kaloi gati një dekadë në burg dhe që u bë një shitës hotdog pas lirimit të tij.
The Guardian ka folur me shumë njerëz që e kanë njohur Prigozhin ndër vite, shumë prej të cilëve kërkuan anonimitetin për të folur lirshëm, për të bashkuar historinë e tij. Nga këto biseda, del një foto e një dinakëri të pamëshirshëm, i cili ishte i përkushtuar ndaj eprorëve shoqërorë dhe shpesh tiranik ndaj të varurve teksa ngrihej në majë.
“Ai është i shtyrë dhe i talentuar dhe nuk do të tërhiqet nga asgjë për të marrë atë që dëshiron,” tha një biznesmen që e njihte Prigozhin në vitet 1990.
Për Prigozhin, ata që e njohin spekulojnë, as paraja dhe as fuqia nuk kanë qenë faktori i vetëm motivues, megjithëse ai ka grumbulluar mjaft të dyja gjatë rrugës. Në vend të kësaj, thonë ata, ai është i shtyrë nga emocioni i ndjekjes, besimi se po lufton me elitat e korruptuara në emër të njeriut të zakonshëm dhe dëshira për të shtypur rivalët e tij.
Me kalimin e viteve, Prigozhin ka bërë shumë armiq: ish-partnerët e biznesit që ndihen të mashtruar, gjeneralët e ushtrisë që ai i ka kritikuar si burokratë në tavolinë dhe zyrtarë të lartë të sigurisë që kanë frikë se ai ka ambicie për të kapur pushtetin politik.
Por deri më tani, ai ka ruajtur favorin e mbështetësit të tij më të rëndësishëm: njeriu që ai e quan Baba.
Evgeny Prigozhin lindi në Leningrad, sot Shën Petersburg, në vitin 1961, nëntë vjet pas Putinit. Babai i tij vdiq kur ai ishte i ri ndërsa nëna e tij punonte në spital, ka thënë Prigozhin.
Prigozhin i ri u dërgua në një akademi sportive, ku aktivitetet e përditshme shpesh përfshinin orë të tëra skijimi.
