"Mercenarët e Wagner kanë filluar të na stresojnë, ata kërkojnë leje për të shkuar në perëndim", tha në mënyrë provokative presidenti bjellorus Aleksandër Lukashenko në takimin me homolgun rus Vladimir Putin, duke argumentuar se ushtarët e Prigozhin do të donin të bënin "një ekskursion në Varshavë dhe Rzeszow", por se ai po i ndalonte ata. Presidenti bëri shaka, por në Varshavë i morën fjalët e tij si kërcënim. Aq sa kryeministri polak, siç zbulon “La Stampa”, ka urdhëruar forcimin e kufijve të tij me Bjellorusinë duke vendosur një mijë ushtarë dhe 500 policë të tjerë në rajonet e tij perëndimore.
Në fakt, qeveria polake i konsideron mercenarët e Wagner-it “një kërcënim të mundshëm”, duke u bazuar edhe tek gjetjet e grupit monitorues Belaruski Hajun, i cili pretendon se mijëra mercenarë të Wagner-it kanë mbërritur tashmë në Bjellorusi, ashtu siç tha edhe BBC. Edhe rojet kufitare ukrainase pretendojnë se në Minks kanë mbërritur mercenarët.
Shakaja e Lukashenkos
Nga ana e tij, Lukashenko sigurisht nuk duket se dëshiron t’i “hedhë benzinë” zjarrit. Pra, çfarë ka për të fituar Lukashenko nga e gjithë kjo? Shakaja e fundit e Lukashenkos duket se është kryesisht një përpjekje për të mbajtur vëmendjen që ka aktualisht. Presidenti i Bjellorusisë është kënaqur duke qenë në qendër të ngjarjeve botërore, pasi ndërmjetësoi marrëveshjen me Wagner. Lukashenko pretendoi se Putini i ishte ankuar se Prigozhin nuk po i përgjigjej thirrjeve të tij. Udhëheqësi i Bjellorusisë u mburr se vetëm ai kishte mundur ta zgjidhte situatën. Lukashenko gjithashtu duket se i pëlqen të jetë zëri i Putinit. Në këmbim, ai ka marrë një garanci të re sigurie: çdo sulm polak ndaj Bjellorusisë do të përbënte një sulm ndaj Rusisë.
"Një agresion i drejtpërdrejtë ushtarak kundër Polonisë është i paimagjinueshëm si nga Rusia ashtu edhe nga Bjellorusia", kështu shprehet politologia e “ISPI” Eleonora Tafuro Ambrosetti për “La Stampa”, duke shtuar se Putini, duke treguar se do t'i vinte në ndihmë Bjellorusisë, dëshiron të frikësojë verbalisht Poloninë dhe të tregojë se Rusia është në anën e aleatëve të saj.
Boshti Moskë-Minsk
Me gjithë këtë, Bjellorusia mbetet në mënyrë të vendosur partneri i vogël në aleancën e saj me Rusinë. Përveç lejimit të Bjellorusisë që të shërbejë si bazë për të nisur sulmet në Ukrainë, disa nga armët taktike bërthamore të Rusisë janë vendosur në Bjellorusi, diçka që shumica e bjellorusëve kundërshtojnë. Por Minsku ka pak zgjedhje në këtë pikë. Bjellorusia mbijeton vetëm sepse Rusia i siguron asaj naftë bruto, gaz dhe mallra të tjera. Ajo fitoi 1.7 miliardë dollarë (1.32 miliardë £) vitin e kaluar duke shitur naftë bruto ruse në vende të tjera. Por kjo besnikëri ka një çmim.
Mijëra kompani janë larguar nga Bjellorusia që nga fillimi i luftës dhe Minsku është goditur me sanksione. Dhe shumica dërrmuese e njerëzve në Bjellorusi nuk duan që vendi i tyre të përfshihet drejtpërdrejt në luftën kundër Ukrainës. Duke siguruar një strehë të sigurt për mercenarët e Wagner-it, Lukashenko duket se po kalon kufijtë e përfshirjes së Bjellorusisë në konflikt. Kjo vjen në një kohë kur vlerësimi i miratimit të Lukashenkos në Bjellorusi është nën 30% dhe po bie. Dhe tani Lukashenko ka 8000 trupa mercenare që mund të mos jetë në gjendje t'i kontrollojë.
Rreziqet
Megjithëse nuk është e qartë se çfarë do të bëjë grupi Wagner më pas, duke shkuar në Poloni dhe duke sjellë NATO-n drejtpërdrejt në konflikt duke shkaktuar nenin 5 të traktatit të NATO-s, sipas të cilit një sulm ndaj një shteti anëtar konsiderohet si sulm ndaj të gjithë anëtarëve, do të ishte gjëja e fundit që i duhet Putinit.
Një zgjerim i luftës në një vend tjetër do ta tensiononte Rusinë edhe më shumë në një kohë kur forcat e saj të armatosura kanë humbur tashmë të paktën 15 gjeneralë në konflikt dhe rreth 47,000 ushtarë, sipas raportimeve të fundit nga mediat e pavarura ruse Meduza dhe Mediazona. Në çdo rast, si Putini ashtu edhe Lukashenko po marrin përsipër rreziqe të mëdha, që do t'i bëjnë vendet e tyre më të pasigurta, por gjithashtu mund të kenë pasoja të rënda për sigurinë rajonale.
