Martin Odegaard mbërriti te Real Madrid në moshën 16-vjeçare, pas një “hetimi” prej tij dhe familjes qe e shoqeroi duke kaluar nëpër qendrat e mëdha stërvitore në Evropë. A
rdhja e tij, i rrethuar nga dritat e vëmendjes dhe shpresave, ia mori adoleshencën me një presion psikologjik.
Tani, i ndarë nga galaktiket dhe nje yll në Premier League, ai rishikon karrierën e tij në një letër në The Players Tribune me vëmendje të veçantë për ato vite në të cilat ëndrra për të pasur sukses në Bernabéu ishte ende e gjallë.
“Babai im merrej me gjithçka me klubet, dhe kishte shumë. Ne shkuam te Bayern, Dortmund, Man Utd, Liverpool, Madrid, Arsenal gjithashtu. Ata na morën me avionë privatë dhe na bënë të ndiheshim të veçantë. Isha afër zgjedhjes së Arsenalit.
Kur shkuam atje, unë u stërvita në London Colney. Takova Arsène Wenger. Ai më mori mua dhe babin për darkë. Ishte e mrekullueshme, por edhe e çuditshme. Është Arsène Wenger, e dini? Është këtë legjendë unë u rrita duke parë në televizor, dhe tani jam ulur përballë tij duke ngrënë biftek.
Zgjedhja: “Kam folur shumë për këtë me babin dhe me pjesën tjetër të familjes sime.
Në fund të fundit, Madridi është Madridi. Ata ishin kampionët e Champions League me lojtarët më të mirë në botë. Në atë kohë, unë e doja Isco, ai ishte aq i zoti me topin.
Por gjëja me të vërtetë kryesore në lidhje me ofertën e Madridit ishte se ata kishin një ekip B ku unë mund të luaja futboll konkurrues menjëherë. Dhe menaxheri i atij ekipi ishte Zinedine Zidane.”
Prezantimi i tij:
“Ata dërguan një aeroplan për të na marrë nga Norvegjia në mëngjes.
Shumë herët. Më pas, zgjohem por jam ende gjysmë në gjumë. Flokët i kam te perhapur.
Nuk pata kohë të bëja dush. Thjesht vesha rroba që mund t’i kapja shpejt, vendos diçka në një çantë dhe marrim fluturimin.
Mendoj se sapo të shkoj në hotel në Madrid, mund të ndërrohem, bëj dush, bëhem gati, por e dini?
Papritmas, jam ulur pranë legjendës së Madridit, Emilio Butragueño, i cili ka veshur një kostum shumë elegant, natyrisht, dhe unë po prezantohem në botë. E di që i keni parë fotot.
Unë, me këtë pulovër të vjetër me vija, pa bërë as dush, duke u përpjekur të lëmoj flokët me duar.
Kjo ishte dita më e madhe e jetës sime, imazhet shkuan në të gjithë botën. Unë supozohet të jem ky lojtar që Real Madridi ka mundur të gjithë për të nënshkruar dhe dukem si një fëmijë i rastësishëm shkolle i cili sapo u hoq nga turneu i stadiumit.”
Dhoma e zhveshjes: “Ishte surreale. Unë nuk isha mjaftueshëm i rritur për t’i dhene makines, kështu që babai im me coi të luaj me Iscon, Ronaldon dhe Ramos, Modric dhe Bale dhe Benzema, ashtu siç më la në shkollë. Por ata të gjithë ishin shumë të mirë dhe ata që flisnin anglisht (Kroos, Modric, Ronaldo) u kujdesën shumë për mua në fillim”.
Kritika: “Kalova te Real Madrid Castilla dhe shihesha pak ndryshe, pasi kisha ardhur me pritshmeri te madhe dhe mediat nuk me hiqnin syte e fokusin.
Unë u përndoqa nga shtypi për të mos i matur menjëherë pritshmëritë. Unë isha një objektiv i lehtë.
Nëse më njihni vërtet, e dini që buzëqesh shumë, por mendoj se nga jashtë ndonjëherë fytyra ime duket më e turpshme se sa jam në të vërtetë!
Eshtë e lehtë për ta të shkruajnë se si po përpiqesha të përshtatesha. N
doshta nëse do të kisha qenë spanjoll, do të më kishin dhënë pak më shumë kohë për t’u rritur.
Sinqerisht, nuk e di. Nuk ka rrugë të mesme në futbollin modern. Ose je nënshkrimi më i mirë ndonjëherë, ose je m*ut.”
Rikthimi i tij në Madrid: “Kam pasur një lidhje të mirë me Zidane që kur isha trajner i Castilla-s dhe ai u kujdes shumë për mua, kështu që doja të besoja se këtë herë do të funksiononte.
Por më pas u mora me COVID. Fillova dy ndeshjet e para të atij sezoni në 2020-2021
Por unë nuk u shërova plotësisht.
Nuk luajta në nivelin tim më të mirë dhe pas kësaj, nuk pata më shumë shanse. Pothuajse asgjë.
Ndërkohë, unë jam duke parë Real Sociedad ne TV, unë mund të kisha qenë ende atje… Mund të falënderoj vetëm Real Sociedad Madridin për bastin mbi një djalë 16-vjeçar.
Të gjithë kishin kuptim të mirë dhe unë nuk fajësoj askënd, por më duhej të gjeja një vend ku mund të vendose. Më duhej të gjeja një shtëpi të vërtetë. E gjeta në Londër.”
