Tema kryesore në vargjet e poetit Ionel Sima është Dashuria. Dashuria me D të madhe. Dashuri engjëllore. Poetët më të mëdhenj në botë i kanë dashur gratë. Gruaja pa një burrë është gjysma e një mbretërie. Së pari, Perëndia krijoi tokën dhe pushoi. Pastaj e krijoi njeriun dhe pushoi. Pastaj krijoi gruan. As njeriu e as Perëndia kurrë nuk kanë pushuar. Por çfarë bënte gruaja? Ajo përpiqej t’i kuptonte që të dy, edhe burrin edhe Perëndinë. Gruaja e poezive të poetit Sima nuk është gjë tjetër veçse një pikë hyjnore në një det të dashurisë. Gruaja është motori i botës. Ëmbëlsi, nënë, fëmijë, dashnore. Pse i duam gratë? Femrat janë në këtë botë të madhe/ Të bukura si kthjelltësia me yje/Gjen kënaqësi të çmendura te secila/ Të ëmbëla, si një kapsallitje e turpit.
Të kujt janë këto vargje? Tuat, të miat dhe të gjithëkujt! Zoti Sima vjen para nesh me imazhe të mprehta, me tekste emblematike dhe me mendime të çiltërta: Në çdo puhi të erës/ Në çdo fletë të shushurimës/ Në çdo vibrim të natës/ Në çdo pëshpëritje të ujit/ Në çdo ulërimë e detit/ Në çdo cicërimë të zogut/ Në çdo moment/ Dëgjoj zërin tënd / Dhe në të gjitha këto/ Unë pëshpëris/ Vetëm një gjë: Të dua!
Siç mund ta shihni, gruaja është një përrallë e përjetshme. Çelësi i jetës është gruaja dhe vetëm ajo jua dhuron atë që dëshironi! Është e rëndësishme të dini se si ta duash atë! Kryeministra dhe presidentë, biznesmenë, monarkë, shtetarë, burrat, djemtë, vajzat, gjyshërit dhe të gjithë ata ekspertë të njohur e të panjohur, kanë admirim të pakufishëm për gratë. Policia, ushtria dhe të gjithë të tjerët, kanë ndarë me fisnikëri gjithëçka që ata dinin në lidhje me gratë dhe dashurinë.
Burrat dhe gratë kanë mbajtur kompaninë e tyre për miliona vjet, por pyetka që ende vazhdon është: çfarë dijnë njerëzit për seksin e bukur? Gruaja është ekuilibri. Ajo është idealja për të cilën njerëzit priren. Gratë e mbrojnë vetëveten duke sulmuar, por ata na sulmojnë përmes një dorëzimi të ëmbël! Ionel Sima është Ovidiu i ditëve tona. Pse? Sepse ai do dhe ëndërron, dhe njeriu që ëndërron nuk mund të jetë i mposhtur. Ky nuk është një libër për emocione të lira. Nuk na jep mashtrime apo fantazi për misteret e trupit të njeriut, nuk posedon falsitet apo dobësi dhe as pallavraxhime për bashkim të përsosur ndërmjet burrave dhe grave. Ky është një libër i shkëlqyer për bibliotekën e sentimenteve.
Burime biobibliografike
Poeti rumun Ionel Sima u lind më 28 Dhjetor 1958, në fshatin Suçiu de Sus, rrethi i Maramureshit. Vëllime të autorit: Shtigje nëpër yje (vargje, Editura Armonii Culturale, Adjud-Vrancea, 2013, me një parathënie nga Vasile Bele; Pema e dashurisë (vargje, Editura Amonii Culturale, Adjud-Vrancea, 2017, me një parathënie nga Gheorghe A. Stroia; Fragmente nga shpirti (vargje), Shtëpia Botuese Armonii Culturale, Adjud-Vrancea, 2018, me një parathënie nga Vasile Bele; Vesa e luleve të pranverës, Shtëpia Botuese Armonii Culturale, Adjud-Vrancea, 2019; Drita e mendimeve (vargje, koautor, Amanda Edit, Bukuresht 2019; Legjenda nga Atdheu i Lëpushit, 2019; Drita e bekuar e Dashurisë, vëllim bilinmgv në gjuhën rumune dhe shqipe, Bukuresht 2019. Boton në revistat Shqiptari, Fletorja e Klubit Letrar, Kalendari i Maramureshit, Harmoni Kulturore; Kontraste Kulturore, Nga Vatra e Fshatit, Mulliri i Geos, Burime Kodrene, Konstelacione diamantine. Botime në vëllime të panumërta kolektive ndërmjet viteve 2015-2019.
NATË
Jam vetëm si ti Natë,
rri fshehur mes mendimeve
si ti nddërmjet yjeve.
Të gjithë u larguan prej meje
si luciferët pranë teje.
Njëri iu ngjit ditës së djeshme
kurse tjetri të së nesërmes.
Yjet vezullojnë një nga një
dhe vdesin kur i shikon ato.
Edhe mendimet e mia vdesin
një për një dhe ditë e natë,
jetoj vetëm dhe vdes ngadalë, ngadalë
i vrarë nga ëndrrat dhe pëshpëritjet.
Jeta ime është një tabelë shahu
mbi të cilën enden disa pjesë të vogla:
mbretëresha është hëna që ma jep si dhuratë
dhe ditët janë plot me njerëz të çmendur,
kurse unë pion i vetëm rebel që eci më kot.
(O8, 02. 2014)
MË PRIT
Prit-më
mos u largo
jam i humbur në botën time
dhe nuk mund ta gjejë rrugën
drejt zemrës sate
të ta them atë që doja
çka dua, çka do të doja.
Prit-më
mos u largo
jam i humbur në botën tënde
dhe nuk mund ta shoh më dritën
nga sytë e tu
për të t’i numëruar lotët
çfarë ishin, çfarë janë dhe nuk do të jenë.
Prit-më
qëndro, mos shkon
jam i humbur në botën tonë
dhe nuk mund të kthehem prap
zemra ime nuk më lë
dhe unë dua që të jetë poashtu
çfarë ishte, çfarë është, çfarë do të jetë.
(09. 12. 2013)
DRITA
U errësua qielli i natës
me re të bardha
dhe filloi të binte shi
me spërkatje drite,
në fillim të kuqërremtë,
pastaj të artë,pastak të papërlyer.
Binin ngadalë në valë
dhe bëheshin qilim
në mijëra ngjyra
të luleve, të zemrave, t’rrënqethjeve.
Faqet e mia janë të lagura
nga vesa e mëngjesit
unë eci në rrugicë
nëpër kopshtin e jetës
dhe zemra më rrah fuqimisht
se ngadalë, ngadalë duket drita.
(08. 03. 2014)
NUK KAM ASGJË
Nuk kam asgjë
Në këtë botë
Më goditi kaq keq kamxhiku
E din vetëm Zoti i mirë.
Çfarë kam unë në zemrën time
Kam vetëm
lot dhe dhimbje.
Nuk kam në shpirt
Asnjë pasuri.
Kam vetëm
Shumë lot të nxehtë.
Sytë më janë errësuar
Nga brengat.
Unë nuk kam asgjë
Dhe nuk dua të kem
Kam punuar një jetë të tërë
dhe kam punuar më kot.
(08. 03. 2014)
TEKSAS
Thellësitë janë të përziera
me sipërfaqe.
Ndjenjat përzihen
me jetë.
Historitë përzihen
me vitet.
Ditët janë të përziera
me paratë.
Dritat e larta përzihen
me dritat e poshtme.
Ata që janë përzier
me atë që ata ishin.
Zhurma është përzier
me qetësinë.
Kushdo që do përzihet
me atë që nuk e dëshiron.
Gjithçka përzihet me gjithëçka
Dhe çfarë mund të jetë
me atë që nuk mund të jetë.
(30 nëntor 2013)
FRIKË
Kur fle
Kam frikë të zgjohem.
Kur zgjohem
Kam frikë se
Nuk po të shoh.
Kur largohem
Kam frikë se
Nuk të takoj.
Kur punoj
Kam frikë se
Nuk do të arrij.
Kur ulem
Kam frikë se
Nuk do të pushoj.
Kur të takoj
Kam frikë
Se nuk do arrij
Të të dua mjaftueshëm.
Për atë unë ulem
Dhe mendoj
E gjithë kjo
Deri kurrë?
(12.11.2012)
PËRGJIGJE
Nëse do flesh
Me mua në mendime
Do të zgjohesh.
Nëse do zgjohesh
Do më shikosh.
Nëse do shkosh
Të më takosh.
Nëse do punosh
Do të arrish.
Nëse do të rrish
Do të pushosh.
Nëse do takohemi
Ne do kemi fat
Të duhemi mjaftueshëm.
Për atë të them
Mos mendo
Për të gjitha këto,
Ti tani
Eja të takohemi.
Gjatë rrugës do t’i dish
Të gjithë këto
Që do të jenë
Dhe deri kurrë?
(11/12/2012)
KAM MALL PËR MUA
Zemra ime është si një det
I përshkuar nga valët
Që çahen nga bregu
Të shtyrë nga stuhia.
Mendimet m’shpërndahen
Si gjethet në pyll
Të nxitura nga era.
Shpirti im po rrëzohet
Porsi flokët tu
Më betejën e erës.
Sytë më janë tharë
Porsi dy ujëra
Nën vapën e diellit.
Nata më duket e stërzezë
Dhe pa yje.
Ditët m’janë të çuditshme
Dhe çastet që kanë kaluar
Nëpërmjet nesh.
M’ka marrë malli për mua!
Ndjenjat e mia janë plot
Me ty.
(12.12.2012)
METAMORFOZË
Mendo përmes mendimit tim
Për të parë atë që unë mendoj.
Ndjej me zemrën tënde
Përmes zemrës sime
Dhe shikon se çfarë
Do të gjesh atje.
Përkëdhele mallin tim
Me përmallimin tënd
Dhe e lumtur të jesh
Që të jem dhe unë.
Kape me dorën tënde
Dorën time e ledhatoji
Flokët tu si të mitë
Ta ndjej dhe unë.
Shiko me sytë tu
Në botën time
Dhe do ta shikosh
Se çfarë shoh unë,
Mallin tim dhe mallin tend
Duke u mbajtur për dore,
Duke ecur gjatë shtigjeve
Nën qartësinë e hënës
Nga viti në vit
Nga muaji në muaj
Nga dita në ditë
Dhe gjithçka që duam në botë
Do të përmbushet.
(13.12.2012)
SHPRESA
Pres që era të fryjë
Nëpër gjethishte
Me shpresën se
Do të ndjesh flokët
Mbi shpatullat e mia.
Pres të lëvizin gjinkallat
Nëpër fijet e kullosave
Me shpresën se
Do të ta dëgjojnë zërin.
Pres të lëvizin peshqit
Përmes ujit
Me shpresën se
Do të t’i ndjejnë lotët.
Pres hapat e sorkadhes
Midis pemëve
Me shpresën se
Do të t’i dëgjojnë hapat.
Pres që zogjtë të fluturojnë
Midis degëve
Me shpresën se
Zemra jote do fluturojë
Në drejtimin tim.
(16.12.2012)
TINGUJ
Në çdo fllad ere
Dëgjoj zërin tënd.
Në çdo fëshfërimë gjethesh
Dëgjoj zërin tënd.
Në çdo fërfëritje të natës
Dëgjoj zërin tënd.
Në çdo shushuritje të ujit
Dëgjoj zërin tënd.
Në çdo ulërimë të detit
Dëgjoj zërin tënd.
Në çdo trill të shpendëve
Dëgjoj zërin tënd.
Dhe të gjitha këto
Ma pëshpërisin
Një gjë të vetme:
Të dua!
(19.12.2012)
PAMJE
Në çdo lindje të hënës
Ta shoh fytyrën.
Në çdo vezullimë ylli
Ta shoh fytyrën.
Në çdo kokër vese
Ta shoh fytyrën.
Në çdo pikë shiu
Ta shoh fytyrën.
Në çdo shkëlqim uji
Ta shoh fytyrën.
Në çdo lot përmallimi
Ta shoh fytyrën.
Në çdo hije reje
Ta shoh fytyrën.
Dhe të gjitha këto pamje
Të thonë
Ditë pas dite
Natë pas nate
Se të dua.
