U gjeta në mes flokëve të shprishura të mjegullës
Dhe flakës që kishte ikur bashkë me tymin e zi.
Të gjallë kishin ngelur vetëm muret e çativë me tjegull
Oxhaku kishte mbetur në këmbë sikur ndizej sërish
Kishte mbetur kulmi i plagosur në oborr
E magjja e gatimit kish mbetur vetëm me dy këmbë
Sa ashpër me rrahi zemra mbi krahror
Mezi u pëmbajta sa thellë ofshava rëndë.
E sa shumë e mallkova pushtuesin e zi
Toka ime e vakët vallë a do më ketë dëgjuar?
Ku është foleja ime e parë që më dhe jatë në fëmijëri
Po Oda e burrave pa kollën e thatë mes zjarrit të pashuar?
Kishte mbetur vatra pa mysafirë e pa duhan kaçak
Se pleqnarët kishin ndërrruar vend nëpër sofra.
Për vendime të reja, për kulla me marrë hak
Frëngjitë dhe gurët dardanë të gdhendur nga dora.
Kishin nxjerrë katran nga hataja e mallkimi.
Sikur psherëtinin me gjoksin mbushur me piskama
Kulmet e mbyllura të bibliotekës i kish mbuluar hiri.
Dhe loti po bëhej si një mulli që bluan anembanë.
….
Do t’i kthehet gëzimi e hareja kullës sime
Aty do bëjmë dasma e gëzime të reja mes kurorës.
Do të shtohet fisi e do të bjerë tupani me gjëmime
Do vallzojmë persëri vallen majëkrahu dora-dorës.
