E bekuar qoftë ajo gojë e Arbërit
që për herë të parë të belbëzoi,
e bekuar qoftë ajo mendje e ndritur
që me penë të artë në libër të shkroi,
o Gjuhë Shqipe, himni ynë i jetës
frymëmarrje e shpirt i Dardanisë
më e ëmbla gjuhë e kësaj bote,
o gjuhë hyjnore e Shqiptarisë!
O gjuhë mjaltë e dejëve të mi
në të cilën thërras nënë, baba, motër e vëlla,
o trung me degë gjuhësh i tonës lashtësi,
si ti e pasur askund nuk ka,
sa herë qajë, qeshë,o trime mbi trime,
shkruaj vargje e këngë këndoj,
ndër shtatë palë qiej e tokë, o gjuha e babait e e nënës sime
s' bashku me ty fluturoj!
O gjuhë shqipe, ujëvarë margaritarësh
që përfaqëson shpirtin tonë pellazg të dëlirë,
që shkumbëzon kaltërsi Valbone e Mirushe
e që ndër zemra këput çdo zingjirë,
asnjë gjuhë tjetër, madhështinë tënde
jo, në botë nuk mund ta ketë,
se me këtë gjuhë magjike e hyjnore
edhe Qielli me Diell e Hënë e Yje flet!
Gjuhë shqiponjash e e skifterësh
gjuhë burrëreshë nënash të kësaj toke heronjve,
gjuhë e Skënderbeut, Ademit, Zahirit,
e të gjithë mbledhur Shqiptarisë Dragonjve,
gjuhë e Veqilharxhit, Gurakuqit, Mjedës,
Naimit, Fishtës,Nolit, Migjenit,
që i jep gurgullima e dallgëzime të ëmbëla shqipe
Drinit, Bistricës, Llapit, Bunës, Shkëlzenit!
O nina-nana e shenjtë në çdo gojë shqiptari
që me shkronja ari u këndove e u gëdhende në djep,
pa shkronjat tua s" na shkruhet as gur varri
e s" mund të thërrasim det, mal, lis e as plep,
ligjëro me pastërti kroi, në çdo gjë shqiptare,
ashtu siç ligjërove ndër brezni,
o gjuhë shqipe, gjidhënëse e të gjitha gjuhëve,
dyngjyrshja Gjuhë e Shenjta jonë Kuq e Zi!
