Luan Dizdari është personazhi, familja e të cilit u doli në ndihmë hebrenjve në Luftën e Dytë Botërore, duke i strehuar ata.
Babai i Dizdarit, i cili punoi për një kohë në Tiranë si fotograf, e kishte strehuar aty një familje hebreje, madje edhe i kishte punësuar ata.
Ai tregoi se ata për një kohë të gjatë punuan në dyqanin e fotografive të babait të tij.
“Gavro dhe babai i Gavros kanë qenë hebrenj. Babai ata dhe familjen e tyre i strehoi në vendin ku ai po punonte në Tiranë. Babai i merr në dyqan, i fsheh aty, kanë punuar një kohë të gjatë aty te baba, i kanë ndihmu babës shumë. Baba i Gavros i ka punuar tri punë përnjëherë, pra kanë qenë shumë të zotët, punëtorë dhe ambiciozë”, tha ai.
Pas Tiranës, kjo familje ishte fshehur në Krujë, nga punëtori shqiptar i babait të Luan Dizdarit.
“Kanë qëndruar një kohë në Tiranë, e kur filloi kontrolli më i madh edhe atje, baba i ka thënë një punëtori aty se a mundesh me i strehu ti, ai i ka thënë se mund t’i dërgojë në Krujë te familja e tij dhe i ka shpëtuar, sepse babai ka thënë që derisa t’i sjellë në Kosovë, i gjejnë”, u shpreh ai.
Dizdari tregoi se familja e Gavros i kishin telefonuar gjatë luftës në Kosovë, për t’i pyetur për gjendjen e tyre dhe u kishte bërë ftesë që të shkojnë në Jerusalem.
“Ne, gjatë luftës, ishim në Turqi, as nana jeme nuk e ka ditë ku jemi, kur ka bo zilja e telefonit aty ku ne ishin si refugjatë, thotë se është zoti Gavro dhe ju jeni mysafirët e mi. I themi ne jemi 17 veta, thotë nuk ju pyeta sa jeni, por ju duhet të vini në Jerusalem, tek ne, sepse edhe ne e kemi obligim me ju shpëtu juve, ashtu sikurse edhe ju neve. Pra, janë njerëz që nuk e harrojnë kurrë të mirën. Por, ne nuk patëm mundësi me shku në Jerusalem, sepse nuk kishim mundësi me e lëshu Turqinë”, tha ai.
Tutje, Dizdari bëri të ditur se kanë marrë informatën se z. Gavro ka ndërruar jetë, por që nuk kanë pasur mundësi të shkojnë atje.
