Kolumnisti nga Mali i Zi, Ljubomir Filipoviq, ka përgëzuar avokatin serb, Çedomir Stojkoviq, për vizitën e këtij të fundit dje në Prekaz, ku vendosi lule në varrin e Blerina Jasharit.
Filipoviq tha se akti i akti i avokatit serb e bën atë një serb të mirë, teksa tha se rajoni i Ballkanit ka nevojë për zgjedhje të mosmarrëveshjeve ndëretnike në mënyrë të civilizuar.
Tutje, gazetari malazez tha se Çedomiri performoi me dinjitet edhe si burrë shteti, edhe pse nuk është burrë shteti duke shtuar se nuk kishte asnjë poshtërim në gjestin dhe qëndrimin e tij.
Shkrimi i plotë:
Mirëmëngjes! Diçka shumë e rëndësishme ka ndodhur dje në Kosovën fqinje, kur avokati Çedomir Stojkoviq ka vendosur lule mbi varrin e 7-vjeçares Blerina Jashari dhe ka kërkuar falje. Teksa po dëgjoja Çeden duke folur, mendova "ja një serb" në kuptimin më të mirë të mundshëm të fjalës “serb”.
Ja ky është një serb!
Asnjë nga fqinjët e Serbisë nuk dëshiron që Serbia të mbetet përgjithmonë e bllokuar në nacionalizmin dhe orekset perandorake ndaj të gjithë neve. Asnjë njeri normal nuk dëshiron që serbët të dënohen si popull. Nuk mendoj se ka një ballkanas normal që nuk dëshiron të jetojë në një rajon ku të gjithë kanë një konsensus mbi vlerat universale dhe ku mosmarrëveshjet ndëretnike zgjidhen në mënyrë të civilizuar. Mendoj se të gjithë duam të jetojmë në Ballkan ku askush nuk dëshiron asgjë të huajën dhe ku mund të thuhet "na falni" për krimet e padiskutueshme të kryera në emrin tonë.
Çeda Stojkoviq ka kohë që është në skenën opozitare serbe. Ai ishte pjesë e DHSS dhe drejtor i saj. Çeda është një serb, nga Beogradi, me origjinë nga Valjeva. Ndoshta pikërisht sepse është nga andej, Çeda po i bën të gjitha këto. Ndoshta kjo është arsyeja pse ai mendon politikisht për Serbinë në radhë të parë. Ndryshe nga liderët politikë aktualë dhe të kaluar, të cilët kryesisht erdhën nga Bosnja apo Mali i Zi, ata përdorin Serbinë për nxitjet e tyre nostalgjike dhe anakronike për të aneksuar atdheun e të parëve të tyre në Beograd.
Çeda erdhi në fokus të publikut rajonal me kritikat e ashpra ndaj Rusisë dhe kërkesat që Serbia të anëtarësohet në NATO. Çeda nuk është rusofob, ai nuk e pëlqen qeverinë ruse. Këtë ai e dëshmoi me përfshirjen e tij vetëmohuese me veprimtarët rusë, të cilëve iu ndalua hyrja në Serbi.
Çeda, të mos e zgjas, politikisht dhe moralisht është një njeri në vendin e tij.
Nuk është Çeda i shenjët. Çeda është një qenie njerëzore. Ai mund të bëjë një gabim nesër, ai mund të ketë bërë një gabim në të kaluarën. Si të gjithë ne. Por ai momenti kohor i djeshëm, kur Çeda, pasi u kryqëzua, u përkul dhe vendosi lule mbi varrin e fëmijës së “armikut”, meriton të mbahet mend.
Çeda performoi me dinjitet edhe si burrë shteti, edhe pse nuk është burrë shteti. Nuk kishte asnjë poshtërim në gjestin dhe qëndrimin e tij. Përkundrazi, ai e tha aq domosdoshmërisht "më falni" në mënyrën më dinjitoze të mundshme. Mendova se në një univers paralel ku Zoran Gjingjiq i mbijetoi atentatit, Çeda u bë kryeministër. Në atë univers, Serbia e njohu pavarësinë e Kosovës dhe se të gjithë jemi në BE dhe NATO. Imagjinoni atë univers në të cilin Çeda si kryeministër apo president i Serbisë Evropiane e bëri këtë. A nuk do të ishte ky më i miri nga të gjitha universet?
Por nuk është kështu. Çeda e bëri këtë gjest sepse klienti i tij u ndalua nga BIA për të njëjtin gjest në Serbi, u rrah dhe torturua dhe u arrestua dhe në këtë mënyrë u shkel brutalisht kushtetuta dhe ligjet e Serbisë. Kushedi sa herë është vrarë shteti i së drejtës në atë vend.
Megjithatë, opozita e institucionalizuar serbe nuk e konsideron Çeden si aleat. Ata nuk e thërrasin Çeden në N1 dhe Nova, sepse nuk i përshtatet shabllonit të tyre. Ai e kritikon Rusinë në mënyrë të tepruar dhe është tepër pro NATO-s. Qëndrimi i skenës opozitare dhe i mediave opozitare ndaj Stojkoviqit është një përgjigje e shkëlqyer se pse opozita në Serbi është e dobët. Ajo është në kërkim të një zëvendësimi, jo një ndryshim. Ajo që ofrojnë është vazhdimësia ideologjike dhe botëkuptimore. Çeda si një aktivist, jo si një politikan, ofron një shkëputje revolucionare me të kaluarën, duke refuzuar çakallin dhe duke nisur Serbinë për në Perëndim. Kjo kërkon guxim dhe përgjegjësi.
Siç tha një burrë dje në Twitter: "Ja, nuk është e vështirë dhe nuk dhemb. Dhe lehtëson shpirtin”.
