Krahasimet ndërmjet regjimit të dikurshëm të Millosheviqit dhe atij aktual të Vuciqit, janë gjithnjë e më të zakonshme dhe mjaft logjike. Por, lind pyetja, cila ishte pika e thyerjes së rënies së të parit dhe a mund të jetë ajo, ndoshta e dyta?
Ngjashmëri ekzistojnë, nga vjedhja e zgjedhjeve, varfëria, inflacioni, partiokracia apo “kërcënimet e një lufte të re” të mundshme?
Për Millosh Beshiqin, profesor në Fakultetin e Shkencave Politike dhe analist politik, “nuk ka dyshim se ka ngjashmëri mes regjimit të Millosheviqit dhe Vuçiqit”, por, siç thekson ai, ka edhe të rënda, thelbësore.
“Dallimi i parë dhe kyç është se Millosheviqi, në fazat e tij të pjekura dhe të mëvonshme, funksionoi në kushtet e delegjitimimit të plotë ndërkombëtar. Kur themi bashkësi ndërkombëtare, kam parasysh Perëndimin, sepse nuk duhet të harrojmë se në atë kohë nuk kishte asnjë komunitet tjetër ndërkombëtar, sepse blloku socialist u shemb dhe gjithçka që dikur ishte “lindore” ishte në mbrojtje”, kujton ai.
Ky dhe ai komunitet ndërkombëtar vendosi sanksione ndaj Millosheviqit, gjë që sipas Besiqit është edhe më pak e rëndësishme, por investoi në mënyrë shumë, shumë aktive në sektorin joqeveritar dhe mediat antiqeveritare të asaj kohe – “Rezistenca” u financua drejtpërdrejt me shuma të konsiderueshme parash.
“Komuniteti i sotëm ndërkombëtar perëndimor ka, të paktën, një qëndrim dashamirës ndaj Vuçiqit. Madje mund të themi se e mbështet, sepse me sa duket kjo qeveri po përmbush strategjikisht agjendën e qendrave të pushtetit të vendeve të bllokut perëndimor. Prandaj, ky pushtet jo vetëm që nuk delegjitimohet nga Perëndimi, por krejt e kundërta, Perëndimi, për të arritur agjendën e tij, gjithmonë gjen mënyra për ta legjitimuar dhe për t’i dhënë autoritet në masën që është e nevojshme dhe në të cilën ai ndihmon për ta mbajtur atë në pushtet”, thotë ai.
Një ndryshim tjetër është se në kohën e Millosheviqit ka pasur manipulime të hapura mediatike, veçanërisht nga shërbimi publik, por ato media nuk kanë pasur të njëjtën qasje si sot nën kontrollin e autoriteteve të SNS-së.
“Në to, opozita atëherë ishte një koncept abstrakt që flitej në vetën e tretë shumës, ku “ata” cilësoheshin si “tradhtarë” e të ngjashme. Por, nuk ka pasur sulme ad hominem dhe raportime tabloidësh, por gazetarët e asaj kohe e kanë bërë krejtësisht jo objektivisht por mjaft profesionalisht pa ato sulme personale”, shprehet ai.
Strategjia e medias aktuale, sipas Beshiqit, është shumë e thjeshtë – që opozita nuk ekziston, nëse ekziston, nuk dëgjohet ajo që ka për të thënë, dhe nëse shpall diçka, të gjithë sigurohen që askush të mos dëgjojë atë.
“Dhe, nëse dikush dëgjon strategjinë që ju shkoni ad hominem, pra duke i etiketuar dhe denoncuar tërësisht si persona, personazhet e tyre si individë, që të gjitha argumentet e tyre të bien menjëherë në ujë”, thekson ai.
Si dallim të tretë, ai konsideron se me të gjithë mekanizmat e partisë dominuese SPS, Millosheviqi, nëse mund të thuash kështu, “kishte njëfarë mase”, deri ku dhe deri ku shkon dhe çfarë thjesht nuk bëhet.
“Sot thjesht nuk ka kufi dhe gjithçka lejohet për të justifikuar legjitimitetin dhe forcën e partisë dominuese”, shpjegon ai tezën e tij.
Sipas Besiqit, dallimi i rëndësishëm për këtë lloj krahasimi është se qeveria ekzistuese mësoi një sërë gjërash nga gabimet e SPS-së. Nuk ka kontroll “të moderuar” të institucioneve, por të plotë. Edhe brenda atyre institucioneve nuk ka udhëzime “të moderuara” se çfarë do të ndodhë në to, por vetëm planifikim i drejtpërdrejtë.
“Natyrisht që edhe në kohën e Millosheviqit institucionet nuk kanë qenë të pavarura dhe kanë punuar në shërbim të regjimit, por asnjëherë nuk kanë punuar në mënyrë të koordinuar për të arritur disa qëllime specifike, vlerëson Beshiq.
Faktori i rënies së Millosheviqit për Millosh Beshiqin ishte i thjeshtë – Kosova.
Përsëri, vetë Kosova, sipas Beshiqit, mund të jetë edhe rënia e Aleksandër Vuçiqit.
“Kjo qeveri paraqitet si “gardiane e Kosovës” dhe një numër i madh i votuesve të tyre sinqerisht besojnë se do ta ruajnë Kosovën si pjesë e Serbisë. Ky është rreziku i vetëm për këtë qeveri për momentin”, përfundon Millosh Beshiq.
