Në episodin e parë të sezonit të dytë të “Sex and the City”, bëhet pyetja vijuese: “Sa kohë duhet për të harruar një dashuri?” dhe Charlotte, një nga personazhet, ka një teori: “Duhet gjysma e kohës që zgjati marrëdhënia”.
Para se të përpiqeni të gjeni një formulë që përcakton se sa gjatë do të qëndrojë dikush me ne pas ndarjes, duhet të pyesni veten: A jeni vërtet të gatshëm ta lini atë dashuri të vdesë? Sepse, shumë herë, njerëzit nuk duan ta harrojnë dhe u përmbahen kujtimeve dhe asaj që kanë dëgjuar, sikur kjo të ishte e vetmja mënyrë për të mos lënë historinë të avullojë plotësisht.
Ju kapeni pas asaj që keni përjetuar dhe i mbani gjallë kujtimet, sikur kjo t’ju siguronte se, në një farë mënyre, personi tjetër do të bënte të njëjtën gjë. Është sikur të besoni se mendimet tuaja dhe ato të personit tjetër janë akoma të lidhura në një farë mënyre, kështu që ju mbani mend dhe nuk doni të vazhdoni përpara, në mënyrë që personi tjetër të mos harrojë dhe shkëputet nga historia juaj gjithashtu. Sidoqoftë, në praktikë, nuk funksionon kështu.
E vërteta është se nuk ka kohë të duhur dhe të paracaktuar që mund të cilësohet si e nevojshme për të kapërcyer daljen e dikujt nga jeta jonë. As nuk mund të krahasohet se si secili vendos të shkojë përpara ose mënyrën se si secili zgjedh të lërë pas. Secili person shënon jetën tonë në një mënyrë të ndryshme dhe unike dhe ju shumë shpejt mund të kapërceni largimin e dikujt me të cilin keni jetuar për vite, ndërsa mund të duhen vite për të kapërcyer largimin e dikujt me të cilin keni jetuar për disa ditë.
Hapi i parë është të mos e ngarkoni shumë veten ose të përpiqeni të maskoni atë që po ndjeni. Le të vijë kujtesa, ta mirëpresim me qetësi dhe gjithashtu le të të bëjë të qash nëse lind emocioni. Thjesht përpiquni të mos i përmbaheni dhimbjes.
Kështu që nëse mund të të jap një këshillë: mos e ndal jetën tënde për një dashuri që nuk funksionoi. Mos u mbylleni para mundësive të reja, lëkunduni në frekuencën e prosperitetit, mbani me vete kujtime të bukura nga ato që janë përjetuar dhe mos u ngjitni me melankolinë.
Bëni gjënë tuaj, përkushtojuni vetes, menaxhoni jetën tuaj dhe përpiquni të përmirësoni veten tuaj me dhimbje dhe zhgënjime. Ndoshta ju e lini atë të shkojë shpejt, ndoshta nuk e bëni. Ndoshta vuani gjatë procesit, mbase nuk e bëni.
