“Nuk mund ta bësh sepse mendon se të lësh do të thotë të vdesësh. Por në vend të kësaj do të thotë të lindësh. Për një jetë të re. Mendo për gruan që do të lindë. Për të lindur fëmijën e saj ajo duhet ta lërë të shkojë. Ajo duhet ta drejtojë atë jashtë vetes dhe t’ia japë botës. Përndryshe ajo vdes”.
“Si t’i lësh të shkojnë?”
“Mësoni nga gruaja që po lind krijimin e saj. Hapni trupin tuaj, gojën dhe mbi të gjitha zemrën tuaj dhe bëjeni veten një instrument të këtij lëshimi. Me vendosmëri dhe guxim. Mos i rezistoni kësaj thirrjeje, mos mbyll trupin tënd, mos ik nga kjo detyrë. Mos mbaj atë që është e drejtë, largohu nga vetja, pasi në të kundërt hapësira e nevojshme për një jetë të re nuk do të krijohej brenda jush”.
“Nuk është e lehtë gjyshja…”
“Për shkak se ju këmbëngulni të peshoni vlerën tuaj bazuar në sa mund të përmbaheni. Kur është e kundërta. Sa më e lehtë, e lirë dhe e zbrazët, aq më shumë drita juaj e brendshme ka hapësirë për t’ju zgjeruar dhe mbështjellë. Pastaj do kuptoni që shkuarja është një dhuratë që po i bën vetes”.
