Secili nga ne përjeton momente të vështira, situata që përfundojnë me pasoja ndonjëherë shumë të rënda. Pikërisht kjo na bën të kemi frikë dhe të jemi të pambrojtur përballë problemeve, vështirësive dhe, mbi të gjitha, në mëshirën e disponimeve negative dhe pesimiste. Në këto momente, mos u ankoni. Mbylli sytë dhe lutuni!
“Jeta është një urë shumë e ngushtë, por mos ki frikë”
Në kohë të vështira asnjëherë mos u dëshpëroni. Lutuni!
Duke e thënë këtë mund të duket shumë sipërfaqësore, veçanërisht nëse kjo këshillë i drejtohet një personi që përjeton vështirësi të mëdha. Por janë pikërisht momentet e vështira që mund të bëjnë të gjesh çelësat për të hapur zemrën e një personi për të shpresuar. Është ai moment që të mëson lutjen, dialogun me atë entitet që ne mund ta thërrasim në mënyra të ndryshme, por që ndihmon ata që vërtet besojnë në fuqinë e tij.
Traditat më të vjetra na mësojnë dhe na përcjellin fuqinë e jashtëzakonshme që emocionet dhe synimet prodhojnë gjatë lutjes. Kjo është arsyeja pse, përballë momenteve më të vështira, nuk duhet të dëshpërohemi kurrë, por t’i drejtohemi një lutje dhe një kërkese për ndihmë.
Jo të gjitha të këqijat dëmtojnë
Edhe kjo, ndonjëherë, mund të duket se është një fjali e diktuar nga dëgjimi. Në pamje të parë mund të tingëllojë pothuajse mosrespektim i dhimbjes dhe vuajtjes së të tjerëve, nëse nuk do të ishte për një të vërtetë të thellë që ai përmban. Në momente të vështira, secili nga ne është thirrur të gjejë burime të ndryshme gjurmuese, për të dhënë jo vetëm më të mirën nga vetja, por edhe për të dalë nga shinat e zakonit.
Ne nuk duhet të keqkuptojmë, nuk po gërshetojmë lavdërimet e vuajtjeve dhe vështirësive. Por ne thjesht themi se në momente të vështira, në ato situata nga të cilat kemi frikë dhe trembemi, gjejmë përgjigje dhe rrugë të reja. Ne gjejmë gjurmë që lejojnë jo vetëm tejkalimin e vështirësive, por edhe horizonte të reja dhe stimuj të rinj për jetën tonë.
Fundi i errësirës
Ne zakonisht i përshkruajmë momentet e vështira si një lloj errësire shumëvjeçare, si një tunel, fundin e të cilit nuk mund ta shohim, duke harruar dritën që çdokush zotëron brenda vetes për t’u mbushur me shpresë.
Në fakt, të luturit nuk do të thotë të përsërisni një vjershë. Do të thotë të shikosh brenda asaj fuqie që është në gjendje të kapërcejë vështirësinë dhe të sjellë atë forcë dhe siguri të nevojshme për t’u përballur me të. Lutja do të thotë të heqësh atë trishtim dhe errësirën që jeta na paraqet. Do të thotë të kesh bindje se, në fund të fundit, gjithçka mund të zgjidhet.
Mos u dëshpëro. Lutu.
