Të duash do të thotë të durosh, të duash do të thotë të rezistosh, të duash gjithashtu nënkupton të vuash, të duash është të japësh pa masë… Kjo është ajo që mësuam që fëmijë për dashurinë, së bashku me një sërë presionesh që shpesh çonin ne të kërkuarit dëshpërimisht një partner që të mos jemi vetëm. Përndryshe rrezikojmë të mbesim beqarë. Sidoqoftë, ka një gjë që ata nuk na e kanë thënë, domethënë që, të duash pa dhimbje është e mundur. Në të vërtetë, kjo është dashuria e vërtetë.
Ndonjëherë, për shkak të nxitimit për t’u martuar, rrezikojmë të bëjmë një zgjedhje të gabuar për partnerin tonë, në fakt mund të ndodhë që as të mos zgjedhim: partneri ynë do të jetë personi i parë që gjejmë në rrugë dhe që e pranon këtë rol. Nëse vetëvlerësimi ynë është mjaft i ulët dhe nuk e vlerësojmë veten aq sa e meritojmë, kjo situatë katastrofike do të jetë më e mundshme. Të kesh një partner nuk është gjithçka, nuk është sinonim i lumturisë. Ndonjëherë është një provë e vërtetë që është e vështirë ta përballosh.
Pse më lëndojnë gjithmonë?
Ndoshta ju ka ndodhur ndonjëherë t’ia bëni vetes këtë pyetje. E keni gabim nëse mendoni se është çështje fati i keq, që ju afrohen vetëm njerëzit më të këqij ose se askush nuk do t’ju dojë kurrë. Arsyeja pse hasni gjithmonë të njëjtët lloje njerëzish, është sepse ju i zgjidhni ata ose të paktën i pranoni menjëherë. Mendoni pak, a keni refuzuar ndonjëherë dikë që ka treguar interes të madh për ju?
Ndoshta keni vetëbesim të ulët, ndoshta jeni përshtatur me personin e parë që ju kushton vëmendje. Megjithatë, ju mund ta interpretoni ndryshe faktin që të tjerët ju lëndojnë, duke menduar se po lëndoni veten. Pse nuk i jep vetes vlerën që meriton? Pse keni feta sallami në sy kur dikush ju bën komplimente ose thotë fjalë të këndshme?
Duhet të ndryshojmë titullin e këtij paragrafi dhe të shkruajmë “Pse e lëndoj veten gjithmonë?” ose “Pse gjithmonë i lejoj të tjerët të më lëndojnë?”.
Sigurisht që nuk ka fjalë të reja që shpesh përfundojnë në harresë dhe nuk janë në përputhje me veprimet që më pas i keni vënë në praktikë. Ka fjalë të tjera që të magjepsin, të bëjnë të harrosh realitetin dhe të zhytesh në një ëndërr në të cilën personi që i shqipton ato është ai me të cilin do të kalosh pjesën tjetër të jetës tënde, ai që do të të bëjë shumë të lumtur. Ju do të bëni gjithçka për këtë person, do të luftoni shumë për marrëdhënien tuaj. Por kush tha se dashuria është një luftë e vazhdueshme?
Të bësh gjithçka për një marrëdhënie, ndërkohë që personi tjetër kontribuon më së shumti 25%, me kalimin e kohës do t’ju bëjë të pyesni veten se si ndihet ai për ju. Do të punoni shumë, nuk do të mendoni më për veten, nuk do të kujdeseni më për veten dhe nuk do të vishni më rrobat që ju pëlqejnë nëse nuk keni një takim me atë person. Do të jeni të varur nga ai, do të dëshironi ta kënaqni, ta kënaqni atë … A jeni ende duke pyetur veten pse po lëndoni veten?
Zgjidhni me vetëdije, të dashurosh pa vuajtje është e mundur
Të duash pa vuajtje është e mundur nëse ndalon së menduari për marrëdhënien që ke si logjike apo të nevojshme, nëse ndalon së menduari se dashuria është ose reduktohet në dhimbje, përpjekje, përpjekje të përditshme, duke dhënë çdo gjë… Pse, të duash pa dhimbje, së pari duhet të dini se çfarë dëshironi, por mbi të gjitha të mësoni të jeni të lumtur me veten para të tjerëve.
Nëse ndiheni mirë vetëm, atëherë do të jeni gati të ndiheni po ashtu dhe me një person tjetër. Sepse do të jeni të vetëdijshëm se do të ndiheni mirë dhe do të vazhdoni të ndiheni të lumtur pavarësisht se si shkojnë gjërat. Ju ishit tashmë të lumtur përpara se ai person të bëhej pjesë e jetës suaj.
Kur të kesh kuptuar se çfarë dëshiron, vlerat e tua, kur të kesh zbuluar kufijtë që nuk dëshiron t’i kalojnë të tjerët, atëherë mund të bësh zgjedhjen tënde me vetëdije. Mendoni nëse ai person që ju tha fjalë të mira, është me të vërtetë ai që dëshironi pranë në jetën tuaj. Lëreni veten të mashtroheni nga emocionet dhe euforia fillestare, por mos u mashtroni. Mos u ngarkoni me pritshmëri dhe shpresa joreale për të ardhmen. Nuk duhet të mendoni: “Me kalimin e kohës do të ndryshojë”. Zgjidhni një person për të tashmen e tij dhe jo për mënyrën se si e imagjinoni në të ardhmen.
Në fillim me siguri do të mendoni se jeni shumë kërkues ose keni shumë skrupuj. Shumë njerëz do t’ju thonë se nëse vazhdoni në këtë rrugë, ndoshta nuk do të gjeni askënd me të cilin të bashkoheni. Në këtë pikë, megjithatë, ju e dini që asgjë nuk do të ndodhë. Sepse të kesh dikë pranë nuk është një kusht i domosdoshëm për t’u ndjerë mirë.
Shpesh e kemi ngatërruar dashurinë me zotërimin, me vuajtjen, me asgjësimin… Kjo ndjenjë e bukur është bërë e turbullt dhe ndonjëherë edhe shumë e dhimbshme. Ne i fillojmë marrëdhëniet tona duke dhënë 100%, ndërsa personi tjetër jep më pak se gjysmën, atëherë presim që gjërat të ndryshojnë. Ne lidhemi me atë person aq shumë saqë kur ai largohet pak, duke kërkuar ajër, bëhemi nervozë dhe mosbesues nga frika se mos na braktisin.
Të duash pa dhimbje dhe pa vuajtje është e mundur kur mësojmë ta trajtojmë partnerin si një person të pavarur nga ne, një person që është bërë pjesë e jetës sonë, por që gjithashtu mund të largohet ose distancohet nga ne. Si mund të bëjë një shok apo një vëlla. Jeta jonë, lumturia jonë nuk varen nga të paturit e një personi pranë nesh. Sepse të vetmit njerëz tek të cilët mund të mbështetemi deri në fund të ditëve tona jemi vetë ne.
