Sindroma e epërsisë iluzive nuk është gjë tjetër veçse një mekanizëm mbrojtës që të bën të besosh se je superior ndaj njerëzve të tjerë, por në realitet ata janë inferiorë dhe më shumë janë njerëz të pasigurt.
Është një sindromë që e kanë të gjithë ata që duan të shihen si superiorë ndaj të tjerëve, ata që lartësojnë veten janë përkundrazi ata që përbrenda ushqejnë shumë dyshime.
Njeriu nuk i pranon gabimet e tij dhe mbi të gjitha nuk pranon të jetë injorant për diçka.
Në realitet, pikërisht duke u nisur nga fakti që njeriu pranon se nuk di gjithçka, ose se është injorant për një temë të caktuar, mësohet të mësojë më mirë. Shumë njerëz vuajnë nga kjo, ata mendojnë se dinë gjithçka, ndërsa në realitet janë krejtësisht injorantë për një temë të caktuar.
“Të paaftët shpesh bekohen me besim të pamjaftueshëm, të mbrojtur nga diçka që për ta ndihet si njohuri”.
Kjo është ajo që raportoi një artikull i vitit 1996, i shkruar nga David Dunning dhe Justin Kruger, dy psikologë në Universitetin Cornell. Studimi i tyre analizoi injorancën njerëzore, e cila shumë shpesh tenton të vishet si dije. Në vijim të këtij studimi, lindi ai që njihet edhe sot në psikologji si efekti Dunnig – Kruger. Është një çrregullim kognitiv që prek të gjithë ata që janë injorantë për një temë të caktuar, por mendojnë se e dinë, sindromën e sipërfaqësisë iluzive. Fatkeqësisht, nuk janë të paktë ata që nuk i njohin kufijtë dhe nuk e pranojnë se nuk e dinë, pasi mendojnë se është një ofendim.
Përkundrazi, ofendim është supozimi se di më shumë se ata që kanë studiuar ose janë të apasionuar pas një teme të caktuar. Ne të gjithë kemi një aftësi “më të lartë” të quajtur metakognicion, ka nga ata që dinë ta përdorin atë dhe nga ata që e injorojnë plotësisht. Metakognicion shikon aftësitë e tjera dhe vlerëson nivelin e tyre.
Kur përpiqemi të vetëvlerësojmë “nivelin tonë të aftësive në një fushë të caktuar”, për shembull, sa të mirë jemi në lojën e tenisit, është metakognicion ai që na lejon ta bëjmë këtë duke kryer një vetë-analizë të shpejtë. Njerëzit më pak kompetent që vuajnë të ashtuquajturin efekt Dunning-Kruger kanë një kapacitet të dobët për vetëvlerësim, gjë që i bën ata të mbivlerësojnë veten.
