Në të gjithë kulturat, inteligjenca e lartë është një cilësi e dëshirueshme. Njerëzit më të zgjuar janë më të begatë, më të shëndetshëm dhe raportojnë kënaqësi më të madhe nga jeta.
Inteligjenca përfshin të paktën tre komponentë. Faktori i parë është njohuria e kristalizuar, e cila përbëhet nga fakte dhe informacione, të njohura ndryshe si ajo që mësojmë në shkollë ose përmes përvojës. Së dyti, inteligjenca fluide, e cila nuk ka lidhje me përvojën, është aftësia për të përpunuar informacionin përmes aplikimit të njohurive, arsyetimit dhe zgjidhjes së problemeve në mënyrë efikase. Së treti, shumë studiues përfshijnë vetëkontrollin dhe menaxhimin e emocioneve si inteligjencën përbërëse.
Ndërgjegjshmëria
Individët me nivele të larta ndërgjegjshmërie priren të jenë të saktë, këmbëngulës, të rregullt, të përpiktë, metodikë dhe punëtorë. Ata krenohen me performancën e qëndrueshme, duke ngjyrosur në mënyrë metaforike brenda linjave dhe duke arritur qëllimet personale.
Ekstroversioni
Një nga masat më të pranuara të personalitetit është vendi ku ne përshtatemi në vazhdimësinë midis introversionit dhe ekstroversionit. Individët introvertë në përgjithësi marrin energji nga vetmia dhe u pëlqen t’i mendojnë gjërat përpara se të veprojnë.
Sjelljet kundërproduktive
Shumica e njerëzve inteligjentë besojnë se janë shumë kompetentë dhe si të tillë kanë shumë vetëbesim pozitiv. Nga ana tjetër, këta individë mendojnë se janë shumë të dëshirueshëm për punëdhënësit për shkak të aftësive dhe kualifikimeve të tyre unike. Mjerisht, perceptimet e larta të inteligjencës mund të jenë të dëmshme.
Perfeksionizëm irracional
Shumë prej nesh përpiqen të kenë performancë të jashtëzakonshme pune, gjë që normalisht është një gjë e mirë si për kompanitë ashtu edhe për individët. Fatkeqësisht, qëllimi i përsosmërisë del jashtë kontrollit kur individi shfaq shqetësime perfeksioniste që diktojnë një kërkesë të vazhdueshme dhe të ngurtë të vetes për të qenë i përsosur në çdo rrethanë të mundshme.
