Harresa mund të jetë një bekim dhe një mallkim. Disa që kanë përjetuar një ngjarje traumatike duket se nuk mund të harrojnë, ndërsa të tjerët duket se vetëm harrojnë, madje shumë shpejt.
Dilemat si këto i kanë shtyrë neuroshkencëtarët të pyesin se si funksionon në të vërtetë harresa në tru dhe nëse mund të përshpejtohet apo ngadalësohet. Ata janë ende një mënyrë për të kuptuar procesin mjaft mirë për të dhënë përgjigje. Në një studim të ri, shkencëtarët që përdorin ‘krimbat C. elegans’, një organizëm model për kërkimin e trurit, zbuluan se harresa nuk i kthen ndryshimet në tru që vijnë nga të mësuarit, ose nuk i fshin ato, siç sugjerojnë disa teori.
Në vend të kësaj, harresa gjeneron një gjendje të re të trurit që është e ndryshme nga ajo para se të ndodhte mësimi, ose nga ajo që ekziston ndërsa sjellja e mësuar ende mbahet mend. Me fjalë të tjera, ajo që harrohet nuk zhduket plotësisht dhe mund të riaktivizohet me një lloj fillimi. “Pasi harrojmë, shpesh mund të kujtohemi për atë që kemi mësuar më parë dhe truri ynë nuk është më në gjendjen naive”, tha Yun Zhang, profesor i biologjisë organizmake.
Hulumtimi, i botuar në Science Advances, hedh dritë të re mbi mënyrën sesi harresa ndodh në tru në një nivel sistemi dhe mbi molekulat që studiuesit zbuluan që duket se janë në gjendje ta përshpejtojnë ose ngadalësojnë atë.
