Shumica prej nesh e kemi dëgjuar doktorin të na thotë: “Ekzaminimet tuaja janë të pastra. “Shkaqet janë psikologjike”. Jo, nuk jemi të çmendur. Dhimbja dhe/ose shqetësimi që ndjejmë është absolutisht e vërtetë. Por si ndikohet trupi ynë nga gjendja jonë psikologjike?
Kur nuk identifikohet asnjë shkak patologjik-organik, atëherë simptomat janë thjesht shprehje e ndjenjave tona të pakëndshme të ndrydhura, të cilat nuk gjejnë mënyrë tjetër për t’u eksternalizuar. Ju mund të keni vënë re se simptomat bëhen më intensive gjatë periudhave të stresit.
Stresi është përgjigja e trupit ndaj rrezikut të afërt, real apo imagjinar. Ndërsa përjetojmë stres, domethënë rrezik, sistemi ynë nervor aktivizohet duke sekretuar adrenalinë dhe kortizol në mënyrë që të mund t’i përgjigjet kërcënimit. Ky sekretim i hormoneve përshpejton rrahjet e zemrës dhe presionin e gjakut, duke e sforcuar trupin tonë në mënyrë të panevojshme dhe duke çrregulluar kështu funksionet tona biologjike, duke rezultuar në simptoma psikosomatike.
Atë që nuk e thotë shpirti, e bërtet trupi. Domethënë emocionet e pakëndshme që ne “gëlltitim”, qoftë stres apo dëshirë e parealizuar, i gjen si kalim trupi. Kështu, ajo që nuk e eksternizojmë mishërohet, duke dëshmuar marrëdhënien e pandashme shpirt-trup. Simptomat psikosomatike mund të jenë të dobishme dhe udhëzuese për ne vetëm nëse kuptojmë qëllimin e ekzistencës së tyre.
