Bullizmi zakonisht portretizohet në kulturën popullore ose si sulm fizik, si shtytja dhe shkelmimi, ose sulm verbal, siç janë kërcënimet dhe fyerjet. Megjithatë, agresioni relacional është forma më e zakonshme e bullizmit. Ai përfshin përjashtimin social nga aktivitetet në grup dhe përhapjen e thashethemeve të dëmshme.
“Studimet e mëparshme sugjerojnë se kur një fëmijë përjashtohet nga aktivitetet shoqërore nga bashkëmoshatarët e tij në shkollë, rezultatet për atë fëmijë, si afatshkurtra ashtu edhe afatgjata, do të jenë po aq të dëmshme sikur ta godisnin me shkelma, grushta ose shuplaka çdo ditë. Pra, ky studim hedh dritë mbi përjashtimin social me të cilin përballen shpesh të rinjtë,” thotë Chad Rose, një profesor i asociuar në University of Missouri.
Për studimin, Rose analizoi rezultatet e anketës që ishin pjesë e një vlerësimi më të gjerë të kryer në 26 shkolla fillore dhe të mesme në pesë rrethe shkollore në juglindje të Shteteve të Bashkuara. Studiuesit pyetën më shumë se 14,000 nxënës nëse ishin dakord ose nuk pajtoheshin me deklaratat që pasqyronin qëndrimet pro-bullizmit, popullaritetin e perceptuar dhe agresionin relacional.
“Nëse shohim dy fëmijë në një përleshje fizike, ndiejmë detyrimin për t’i ndarë. Por kur shohim fëmijë që përjashtohen nga bashkëmoshatarët e tyre, të rriturit nuk duket gjithmonë se e shohin atë si diçka të dëmshme dhe kjo është pjesa e frikshme," shton ai.
"Bullizmi nuk fillon apo mbaron me zilet e shkollës, është një çështje e komunitetit," thotë Rose. "Unë mendoj se, si të rritur, ne duhet të jemi më të vetëdijshëm për atë që po u mësojmë fëmijëve tanë në lidhje me mënyrën se si ndërveprojmë në shoqëri, pasi shkollat janë një reflektim i komuniteteve tona."
