A e keni vënë re se si fëmijët janë shpesh më nervozë dhe më sfidues menjëherë pas shkollës? Në fakt, lodhja tek të vegjlit intensifikon sjelljet e tyre jopërshtatëse ose negative tek ata.
Kur fëmijët janë të lodhur, të uritur ose të mërzitur, sjelljet e tyre negative rriten. Emocionet e tyre janë aq të forta sa i vërshojnë dhe i pushtojnë. Prandaj, ne nuk duhet domosdoshmërisht të fajësojmë fëmijët tanë për sjelljen e tyre të keqe. Është më mirë të përpiqeni të kuptoni se çfarë fshihet pas saj
Hiperaktivitet dhe sjellje e keqe
Natyrisht, ne të gjithë do të donim që fëmija ynë tre ose gjashtë vjeç të ishte në gjendje të na shpjegonte se çfarë po ndodh me ta kur ata sillen keq. Por ata nuk do të jenë në gjendje t’i shprehin me fjalë emocionet e tyre deri në adoleshencë.
Ajo që ata bëjnë është të reagojnë në mënyrën më pak të përshtatur dhe të tërhiqen nga ajo që ndjejnë, nga vorbulla e tyre e brendshme. Kjo dëshmohet shpesh nga prindërit ose gjyshërit që marrin të vegjlit nga kopshti ose shkolla. Sa më të lodhur të jenë, sa më shumë protestojnë, aq më shumë zemërim kanë dhe aq më pak vëmendje u kushtojnë të rriturve që i rrethojnë
Lodhja, mungesa e vetëkontrollit dhe rregullimi i dobët emocional
Përveçse përjetojnë vështirësi në kontrollin e vetvetes, fëmijët gjithashtu kanë probleme me të kuptuarit e emocioneve të tyre. Lodhja, zhgënjimi dhe uria mund t’i bëjnë ata më nervozë. Ata gjithashtu mund të kenë probleme për të përqendruar vëmendjen e tyre dhe për t’iu bindur të rriturve përreth tyre.
Fëmijët nuk e kuptojnë gjithmonë se çfarë po ndodh me ta kur ndihen të pushtuar nga rraskapitja, trishtimi, uria ose stresi. E vetmja gjë që përjetojnë është shqetësimi dhe nuk ngurrojnë ta lënë veten të rrëmbehet prej saj. Prandaj, është thelbësore që ne t’i udhëzojmë ata në mësimin dhe rregullimin e këtyre gjendjeve të brendshme.
Fëmijë të mërzitur = fëmijë të zemëruar
Sjellja e tyre e keqe mund të jetë për shkak të mërzisë ose ndjenjës së vetmisë. Në të vërtetë, ne nuk mund të anashkalojmë faktin se si prindër, për arsye pune, shpesh nuk mund të kalojmë me fëmijët tanë aq kohë sa do të donim.Atyre u mungon që ne t’u kushtojmë vëmendjen tonë. Për më tepër, shpesh përkthehet në zhgënjim dhe sjellje të parregulluar. Ata ndihen të mërzitur, të trishtuar dhe të zhgënjyer. Në fund të fundit, ata nuk dinë si ta trajtojnë zbrazëtinë e tyre të brendshme dhe ndonjëherë e mbushin atë në mënyrën më të keqe të mundshme, me ekrane apo video lojëra.
Gjëja më e rëndësishme që mund të bëjmë si prindër, gjyshër ose edukatorë është të kuptojmë nevojat e fëmijëve tanë. Kjo nënkupton të dish se si po zhvillohet truri i tyre në çdo fazë zhvillimi dhe t’i inkurajosh ata në atë që është e rëndësishme në secilën fazë. Kjo do t’i ndihmojë ata të kuptojnë, identifikojnë dhe rregullojnë emocionet e tyre.
