Çdo përpjekje që bëni për të zbehur karakterin tuaj është kundërproduktive: nëse pranoni anët e tij të errëta, do të jenë ato që do t’ju japin mirëqenien dhe lumturinë që meritoni.
Zgjodha një titull të frymëzuar nga një vepër e psikoanalistit të madh James Hillman: forca e karakterit. Një shkrimtar i famshëm, Herman Hesse, tha se ata me guxim dhe karakter janë gjithmonë shumë shqetësues për ata që kanë afër. Nëse kjo është e vërtetë, çfarë duhet të mësojmë nga pjekuria? Jo për të zbutur veten, për të respektuar karakterin tonë.
Meqë ra fjala, një zonjë më tregon për zemërimin e saj. Ajo drejton një ekip që punon me të dhe kur kupton se gjërat nuk janë bërë mirë, shpërthen. Të gjithë mendojnë se është në rregull të kesh një karakter të ëmbël, të qetë dhe të sjellshëm, por është një klishe: nëse nuk përputhet me natyrën tënde, je i zbutur. Ideja e ndryshimit të karakterit është një krimb që zhvillohet gjithnjë e më shumë me kalimin e viteve dhe mund të jetë shumë i dëmshëm.
Nuk duhet të jesh i mirë
Një tjetër zonjë, Françeska, më thotë: “Ndihem e mundur sepse doja të isha një grua më e mirë me familjen time, me burrin tim”. Unë iu përgjigja: “A je vërtet e bindur që burri do të të kishte pëlqyer me një karakter tjetër?” Ajo i përgjigjet se burri i saj i thotë gjithmonë se donte një grua më të rastësishme, por ajo është gjithmonë e ngurtë, e ashpër, agresive. Kur një burrë është me një grua për shumë vite dhe anasjelltas është sepse thellë brenda vetes ka dashur ta takojë atë personazh, edhe nëse fantazon ndryshe.
Në thellësi, kë zgjedhim për partner? Kush rezonon brenda nesh, që ka një karakter që nxjerr disi në dritë anë që nuk dimë t’i jetojmë ose nuk jemi në gjendje t’i nxjerrim në pah. Ndoshta brenda jush jeni të ëmbël, të nënshtruar, të butë dhe për këtë arsye duhet të gjeni një person që është i ashpër.
Pra, ai partneri që është kaq i ndryshëm nga ne nuk është personi i gabuar, sepse nëse jeni vërtet me dikë që është i papajtueshëm, që nuk ju përgjigjet, herët a vonë e lini atë dhe shkoni. Nëse nuk ndodh, është sepse ju nuk dëshironi, sepse ato anë janë pjesë e natyrës suaj të vërtetë.
Kujtohu për veten
Gjatë rrugës, duhet të mbani mend gjithmonë karakterin tuaj, sepse është ai që ju ka zgjedhur. Ky ishte mendimi i Heraklitit. Tek ti është formuar një energji, me karakteristika të caktuara, që në agim, kur truri nuk ishte ende aty, kur ishe ende një qelizë e fekonduar. Karakteri juaj ishte tashmë aty, nuk e zgjodhët. Dhe nëse nuk do ta ndiqni, do të ishit si një mollë që ndihej gabim, sepse në të vërtetë e ka në mendje të jetë një portokall. Edhe portokalli edhe molla kanë mënyrën e tyre të të qenit në fushë, me kontradiktat e tyre, asnjëri nuk është më e mirë se tjetri. Nëse mendoni se është e drejtë të jeni një personazh pa kontradikta, jeta juaj nuk lulëzon. Nëse i mirëpret shpërthimet e tua dhe nëse zbulon në karakterin tënd qëndrime që të tjerëve nuk u pëlqejnë, por nuk përpiqesh më t’i eliminosh, jo vetëm që piqen, por vijnë dhurata që nuk do t’i prisnit kurrë.
Kjo ndodh vetëm me ata që respektojnë karakterin e tyre, me të gjitha kontradiktat e tij, dritëhijet. Vetëm ata që pushojnë së luftuari mund të arrijnë rezultate në jetë, ato që çojnë në gëzimin e të jetuarit, lumturinë, mirëqenien.
