Sipas psikologëve, të qenit më i qëndrueshëm emocionalisht parashikon lumturinë në jetën e mëvonshme.
Studimi shqyrtoi të dhënat nga 2,529 njerëz të lindur në 1946. Ata fillimisht iu përgjigjën një sërë pyetjesh rreth personalitetit të tyre në moshën 16 dhe 26 vjeç. Dyzet vjet më vonë, në fillim të të gjashtëdhjetave, ata u pyetën për mirëqenien dhe kënaqësinë e tyre me jetën. Dr Catharine Gale, autorja e parë e studimit, shpjegoi rezultatet:
“Ne zbuluam se ekstroversioni tek të rinjtë kishte efekte të drejtpërdrejta pozitive në mirëqenien dhe kënaqësinë e jetës në jetën e mëvonshme.
Neurotizmi, në të kundërt, pati një ndikim negativ, kryesisht sepse tenton t’i bëjë njerëzit më të ndjeshëm ndaj ndjenjave të ankthit dhe depresionit dhe ndaj problemeve të shëndetit fizik.Ekstroversioni i lartë lidhet me të qenit më i shoqërueshëm, të kesh më shumë energji dhe të preferosh të qëndrosh aktiv. Neurotizmi i lartë lidhet me të qenit shpërqendrues, me humor dhe me stabilitet të ulët emocional.
Rritja e ekstroversionit lidhej drejtpërdrejt me më shumë lumturi. Ndërkohë, neurotizmi më i madh ishte i lidhur me më pak lumturi nëpërmjet një ndjeshmërie ndaj shqetësimit psikologjik. Dr Gale tha se:
“Të kuptuarit se çfarë përcakton se sa të lumtur ndihen njerëzit në jetën e mëvonshme është me interes të veçantë sepse ka prova të mira që njerëzit më të lumtur priren të jetojnë më gjatë.
Në këtë studim ne zbuluam se nivelet e neurotizmit dhe ekstroversionit të matura mbi 40 vjet më parë ishin fort parashikuese të mirëqenies dhe kënaqësisë nga jeta tek burrat dhe gratë e moshuara. Personaliteti në rini duket se ka një ndikim të qëndrueshëm në lumturinë dekada më vonë.
