Zëri është shumë i rëndësishëm për përshtypjen e parë si në jetën profesionale ashtu edhe në atë private, sepse njerëzit i gjejmë të pëlqyeshëm apo të papëlqyeshëm në bazë të zërit të tyre. Edhe informacioni social, origjina, emocionet dhe tiparet e karakterit mund të dëgjohen përmes zërit.
Zëri dhe gjykimet e bazuara në të duket se lidhen me rezultate të rëndësishme të jetës. Studimet kanë raportuar se karakteristikat e zërit ndikojnë në zgjedhjen e partnerit. Edhe sjellja e votimit ndikohet nga zëri i politikanit, pasi zgjedhësit preferojnë të votojnë kandidatët me zë më të ulët. Megjithatë, mbetet e paqartë nëse dallimet individuale në zë janë të lidhura me tiparet aktuale të personalitetit individual dhe nëse tiparet vokale janë shenja të vlefshme të personalitetit.
Studimet e mëparshme nuk kanë ekzaminuar ndonjë lidhje midis parametrave akustikë të matur në të vërtetë dhe tipareve të personalitetit të vetë-raportuar. Një studim analizoi zërin e 2217 personave të moshës 18 deri në 56 vjeç dhe përfshiu të dhëna nga katër vende. Me një pyetësor të detajuar, pjesëmarrësit dhanë informacione për personalitetin dhe jetën e tyre private, ndër të tjera, zëri i tyre u mat duke përdorur një program kompjuterik për të vlerësuar lartësinë e saktë.
Në jetën profesionale personat me zë të ulët konsiderohen të besueshëm, por në marrëdhënie më shpesh akuzohen se janë jobesnikë. Njerëzit me zë më të lartë perceptoheshin si më introvertë dhe më pak dominues. Përveç kësaj u gjetën prova se ky grup ishte pak më i shqetësuar, nervoz dhe emocionalisht më i paqëndrueshëm, megjithëse ata kishin më shumë gjasa të ishin në marrëdhënie afatgjata.
Lartësia e zërit ndryshon edhe në varësi të situatës. Universiteti i Sussex zbuloi se burrat flasin sa më thellë që të jetë e mundur kur e shohin personin tjetër tërheqës. Studimi zbuloi gjithashtu se gratë shpesh rregullojnë zërin dhe ulin zërin kur ato duan t'i bëjnë përshtypje një mashkulli.
Sipas psikologes Julia Stern, njerëzit që flasin më shumë priren të jenë më ekstrovertë dhe më pak neurotikë. Por rezultatet objektive të studimit të Göttingen-it tregojnë se kjo vështirë se mund të vërtetohet shkencërisht. Sipas Dr. Stern, të folurit shpejt perceptohet si më ekstrovert, ndërsa pauzat e shpeshta në të folur interpretohen si nervozizëm apo pasiguri. Megjithatë, ende nuk ka një bazë të qëndrueshme shkencërisht nëse kjo në të vërtetë korrespondon me personalitetin.
