Empatia shpesh ngatërrohet me simpatinë, por empatia është diçka shumë e ndryshme nga simpatia. Empatia është aftësia jonë për të ndjerë atë që ndjejnë të tjerët, d.m.th. për ta”vënë veten në vendin e tjetrit”.
Më konkretisht, empatia është identifikimi emocional me një qenie tjetër njerëzore. Është aftësia jonë për të njohur dhe kuptuar ndjenjat, mendimet dhe situatën e një personi tjetër.
Personi që e ka zhvilluar këtë aftësi mund të njohë, perceptojë dhe ndjejë atë që një person tjetër po ndjen. Në këtë mënyrë, ajo, siç themi ne, mund ta “vërë veten” në vendin e tjetrit dhe të kuptojë sjelljen e tij dhe të njohë motivet e saj. Domethënë të shohësh botën me sytë e tjetrit.
Në psikologji, fjala “empati” përdoret me tre kuptime të dallueshme:
a)Unë i kuptoj ndjenjat e njerëzve të tjerë
b)Ndjej atë që ndjen tjetri dhe,
c)Unë reagoj me simpati ndaj shqetësimit të tjetrit.
Këto versione përshkruajnë një sekuencë:
“Unë kujdesem për ju, unë të simpatizoj dhe unë veproj për t’ju lehtësuar.”
Është, me fjalë të tjera, një mjet jashtëzakonisht i fuqishëm për komunikimin dhe lidhjen tonë me të tjerët që për fat të keq, ndonëse është një aftësi që e kanë të gjithë njerëzit, shumica prej nesh e injorojmë dhe prandaj mbetet e papërdorur.
Sigurisht, në një epokë si e jona me kaq shumë probleme sociale, solidariteti dhe ndërgjegjësimi për nevojat e të tjerëve janë thelbësorë. Vetëm kur të kuptojmë se jemi bërë të jetojmë brenda tërësisë, do të kuptojmë edhe domosdoshmërinë e bashkëjetesës dhe dhembshurisë.
Dhembshuria, një term shumë i rëndësishëm, shfaqet çdo ditë në forma të ndryshme si gatishmëri e thjeshtë, si ndjeshmëri ose si reagim, të gjitha shenja të një marrëdhënieje të mirë prindërore ose miqësore.
