Njerëzit janë biologjikisht dhe psikologjikisht të predispozuar për të ndërtuar dhe mbajtur lidhje emocionale. Sa herë që një marrëdhënie përfundon, pasoja është një shkallë e caktuar vuajtjeje, intensiteti i së cilës ndryshon sipas përfshirjes, kohëzgjatjes dhe ndërgjegjësimit të marrëdhënies.
Fundi i një marrëdhënieje është një ngjarje që ndryshon thellësisht jetën e personit, pritshmëritë, siguritë dhe ëndrrat humbasin. Siç u përmend tashmë, fundi i një marrëdhënieje vjen në mënyrë të pashmangshme me një shkallë të caktuar dhimbjeje. Njerëzit (si të gjitha llojet e kafshëve) përpiqen të shmangin vuajtjet. Sado e natyrshme të jetë, përpjekja për të shmangur vuajtjet me çdo kusht mund të jetë një thikë me dy tehe. Kërkimi shkencor (Capobianco et al., 2018) në fakt ka treguar se në përpjekje për të eliminuar vuajtjet, mendja kërkon në mënyrë aktive një zgjidhje. Problemi lind kur nuk ekziston një veprim zgjidhës i vuajtjes, si në rastin e përfundimit të një marrëdhënieje (përpunimi i së cilës është një proces i ngadalshëm dhe gradual).
Për ata që kanë një rezistencë të thellë për të përpunuar fundin e një marrëdhënieje, edhe kalimi i kohës nuk përbën një balsam qetësues, përkundrazi, koha ndihmon për të kristalizuar kujtimin e dashurisë së përfunduar, pas së cilës ne kapemi në çdo mënyrë në mënyrë që të për të mos e lënë të largohet. Ne mashtrojmë veten se nëse e mbajmë kujtesën do të vuajmë më pak, ndërsa në vend të kësaj do të ndeshemi në një situatë stazimi dhe pazgjidhshmërie, ku dhimbja dhe kujtesa do të mbeten të palëvizshme me kalimin e kohës si një imazh gjithmonë aktiv.
Kujtimi i një njeriu të dashur mbahet aktiv nga fjalët e folura, nga premtimet e thyera, nga vendet e vizituara së bashku, çdo ngjarje e përbashkët futet në albumin e kujtimeve që flet vazhdimisht, për të mbajtur gjallë një marrëdhënie që nuk ekziston më.
Pse nuk mund ta harroj?
Të harrosh një dashuri të pashpërblyer do të thotë të heqësh qafe një person që të ka lënduar, do të thotë të pranosh se nuk mund të kontrollosh gjithçka dhe se ndonjëherë, edhe nëse dëshiron, nuk mund ta mbyllësh rrethin . Kapërcimi i ish-it tuaj mund të jetë një proces i vështirë për disa arsye:
Lidhje komplekse emocionale – Pavarësisht vështirësive dhe dhimbjeve që keni kaluar, mund të ndjeni ende një lidhje emocionale me ish-in tuaj. Kjo mund të jetë rezultat i një ndërveprimi kompleks të ndjenjave, të tilla si dashuria, varësia emocionale, zakoni dhe frika nga ndryshimi.
Idealizimi i së kaluarës – Mund të idealizoni momentet pozitive të marrëdhënies dhe të harroni ose minimizoni momentet e dhimbshme. Kjo mund ta bëjë më të vështirë të kapërceni ish-in tuaj dhe të përqendroheni në arsyen pse marrëdhënia nuk ishte e shëndetshme apo e lumtur.
Mungesa e mbylljes – Nëse nuk keni pasur një shans për të adresuar dhe zgjidhur plotësisht çështjet ose lëndimet e marrëdhënies, mund të ndjeni nevojën për të kërkuar mbylljen. Mungesa e mbylljes mund ta mbajë kujtesën e ish-it të freskët në mendjen tuaj dhe ta bëjë të vështirë të ecni përpara.
Vetëvlerësim i ulët – Një marrëdhënie e dhimbshme mund të ndikojë negativisht në vetëvlerësimin dhe vetë-imazhin tuaj. Ju mund të ndiheni të lidhur me ish-in tuaj sepse ai ju bën të ndiheni të dëshiruar ose të dashur, edhe nëse vetë marrëdhënia nuk ishte e shëndetshme. Puna për vetëvlerësimin tuaj mund t’ju ndihmojë të thyeni këtë lidhje.
Frika nga të qenit vetëm – Frika për të qenë vetëm ose për të mos gjetur një partner tjetër mund ta bëjë të vështirë të kapërceni ish-in tuaj. Kjo frikë mund të jetë e rrënjosur në mungesën e besimit në aftësinë tuaj për të përballuar jetën vetëm ose në frikën e përballjes me të panjohurën.
Zakonet dhe rutinat e përbashkëta – Gjatë marrëdhënies, me siguri keni ndarë shumë zakone, rutina dhe përvoja. Këto kujtime dhe modele sjelljeje mund të jenë të vështira për t’u harruar, pasi ato mund të lidhen me imazhin e ish-it tuaj.
Frika nga e ardhmja – Kapërcimi i ish-it tuaj mund të përfshijë gjithashtu një frikë nga e ardhmja dhe pasiguria që vjen me të. Ju mund të keni frikë se nuk do të gjeni më dikë të tillë ose se mund të mos jeni në gjendje të rindërtoni një lidhje kuptimplotë me dikë tjetër.
Si të kapërceni ish-in tuaj dhe të filloni një fazë të re në jetën tuaj?
Rruga drejt shërimit nga varësia emocionale nga partneri kalon në mënyrë të pashmangshme përmes aftësisë për të përballuar dhimbjen dhe zinë. Të mbijetosh humbjen e atyre që na kanë lënduar, ta pranosh atë dhe ta integrosh në jetën e dikujt, ndihmon për të liruar hapësirën për të krijuar vend për dashuri të reja. Vuajtja nuk do të jetë më kurthi nën të cilin do të kalosh në mënyrë ciklike kur bie në dashuri, por një gjendje shpirtërore që merr një kuptim të ri dhe lejon që emocionet e dhimbshme të dalin dhe të çlirohen.
Pranoni fundin e marrëdhënies – Gjëja e parë që duhet të bëni është të pranoni se marrëdhënia ka marrë fund. Sado e dhimbshme të jetë, të kuptuarit se e kaluara nuk mund të ndryshohet do t’ju ndihmojë të ecni përpara. Njihuni se është normale të ndiheni të trishtuar, të zemëruar apo edhe të hutuar, por mbani mend se këto emocione janë të përkohshme dhe do të jenë pjesë e procesit të shërimit.
Ndërpritni kontaktin – Ndërprerja e çdo kontakti me ish-in tuaj mund të duket drastike, por është thelbësore për t’u shëruar. Fshini numrat e telefonit, bllokoni në rrjetet sociale dhe shmangni shkuarjen në vendet ku mund të hasni në të. Mos lejoni që prania e ish-it tuaj në jetën tuaj t’ju ndalojë të ecni përpara. Nëse kontakti afatshkurtër me ish-partnerin prodhon një lehtësim të përkohshëm nga vuajtja, ajo që mendja nuk e vëren është se në terma afatgjatë çdo kontakt përforcon shfaqjen e mendimeve ndërhyrëse, përsiatjes dhe gërmimeve. Mund të themi se ajo që realisht i mungon personit në momentet më të vështira nuk është aq ish-partneri sesa ndjesitë e përjetuara brenda marrëdhënies. Për shembull, ndjenja e sigurisë, ngrohtësisë ose dashurisë.
Përqendrohuni te vetja – Gjatë një ndarjeje, është thelbësore të kujdeseni për veten. Kaloni kohë duke bërë aktivitete që ju pëlqejnë dhe që ju sjellin gëzim. Kultivoni hobi, ushtroni rregullisht dhe kujdesuni për pamjen tuaj fizike. Kjo jo vetëm që do t’ju ndihmojë të largoni mendjen nga situata, por gjithashtu do të kontribuojë në mirëqenien tuaj të përgjithshme.
Kërkoni për mbështetje – Mos e kaloni këtë fazë vetëm. Kërkoni mbështetje nga miqtë dhe familjarët e besuar me të cilët mund të ndani ndjenjat tuaja. Flisni me ta për emocionet tuaja dhe lërini të jenë aty për ju. Gjithashtu, nëse mendoni se nuk mund ta përballoni vetë, mos hezitoni të kërkoni ndihmën e një psikologu ose terapisti që mund t’ju udhëheqë në procesin e shërimit.
Shmangni idealizimin e të kaluarës – Është e zakonshme të romantizosh kujtimet pozitive të marrëdhënies pas një ndarjeje. Sidoqoftë, mbani mend se ky idealizim mund t’ju pengojë të ecni përpara. Përqendrohuni në arsyet pse marrëdhënia përfundoi dhe çdo negativ që mund të keni anashkaluar. Kjo do t’ju ndihmojë ta shihni situatën më objektivisht dhe të kuptoni se ish-i juaj nuk ishte perfekt.
Krijoni qëllime të reja – Për të nisur një fazë të re në jetën tuaj, krijoni qëllime të reja për veten tuaj. Qoftë për të çuar përpara karrierën tuaj, për t’u fokusuar në studimet tuaja ose për të përmbushur një ëndërr afatgjatë, të kesh qëllime të qarta do t’ju japë drejtim dhe motivim. Përqendrohuni në të ardhmen tuaj dhe në atë që dëshironi të arrini, në vend që t’i përmbaheni të shkuarës. Shtjellimi i zisë ndihmon për të gjetur ekuilibrin, për të zbuluar burimet e veta, për të çliruar veten nga frika, për të zbuluar se njeriu mund të vazhdojë të jetojë, i vetëdijshëm dhe i fortë në një vetmi të shëndetshme, të hapur ndaj takimeve të reja, i çliruar nga nevoja për të tjerët. i jep vlerë jetës së dikujt.
Një humbje e jetuar në mënyrë të shëndetshme ju lejon të rifitoni hapësirën emocionale të pushtuar më parë nga nevoja për tjetrin, për të përjetuar më në fund një shkëmbim emocional të barabartë dhe pasurues jo të bazuar në frikën e vetmisë, por në dëshirën për të qenë në çift. jo më nga nevoja por nga zgjedhja. Përpunimi i zisë kërkon durim dhe vendosmëri, sepse zgjon gjithashtu mohimet negative të së kaluarës që dikush i imagjinonte të zhdukeshin, por gjithashtu mëson se si të shpreheshin gatishmëria e dikujt, duke lehtësuar rikuperimin emocional gjatë së cilës plagët shërohen.
Ikja, mohimi i dhimbjes, shtypja e zemërimit në vend të kësaj kontribuon vetëm në ngecjen në një gjendje kronike dhimbjeje. Vetëm duke u përballur me vuajtjet e dikujt dhe duke i jetuar ato plotësisht, do të arrijmë t’i pranojmë dhe t’i arkivojmë ato, ato do të përbëjnë të kaluarën tonë, historinë tonë të jetës, por më në fund do të jemi në gjendje të shkruajmë të ardhmen të lirë nga ata që nuk janë më atje.
