Të jesh me një narcisist do të thotë të jetosh një marrëdhënie shumë tërheqëse, të aftë për të dhënë emocione të mëdha por edhe më shumë… vuajtje të mëdha. Magnetik, joshës, pasionant (të paktën në fazat fillestare të lidhjes), ai di mirë të ngjall një tërheqje të parezistueshme tek partneri dhe është e pashmangshme të ketë një opinion të lartë për të (për të cilin padyshim është plotësisht i vetëdijshëm), në të cilin i pëlqen të zhytet! Sa keq që karakteristikat e tij të personalitetit i bëjnë marrëdhëniet e tij të trazuara dhe të paqëndrueshme.
Çdo narcisist është në gjendje të thotë të njëjtën gjë duke e diversifikuar atë në mënyrat më të ndryshme për të evokuar imazhet më sugjestive në mendjen e viktimës, dhe ai e bën këtë pikërisht në momentin kur ai është plotësisht i vetëdijshëm se po gënjen. Një përrua banalitetesh boshe përcaktohet kështu shpejt, po aq boshe janë premtimet, në një triumf të Formës mbi Substancën. Shpesh, për shkak të natyrës empatike të viktimës dhe përvojave që ka përjetuar para se të takojnë narcisin, ato fjalë kanë një vlerë balsamike dhe bëhet jashtëzakonisht e vështirë t’i rezistosh këtij sharmi. Një person tjetër do të shihte në ato fjalë një zile alarmi në atë kaskadë komplimente dhe vëmendjesh; një person tjetër do të distancohej, duke i dhënë vetes kohë për të parë se sa domethënëse dhe thelbësore ka ajo seri e komplimenteve të lezetshme; një person tjetër do të kalonte nëpër ato monologje të zbrazëta dhe të lehta.
Por për viktimën është e pamundur! Dhe ajo është zgjedhur jo vetëm sepse është absolutisht e ndjeshme ndaj gjithë kësaj, por edhe sepse ajo ka shumë nevojë për të. Ajo e dëshiron atë dhe çdo ditë që kalon ajo bëhet gjithnjë e më shumë e varur dhe e varur prej saj. Teknikat më tipike të abuzimit narcisist variojnë nga prania e ndërprerë deri te zhvlerësimi delikat dhe i egër, nga lajkat e papërcaktuara deri te heshtja sadiste, nga premtimi i një ëndrre të përmbushur deri te braktisja e papritur, në një vorbull të vazhdueshme emocionesh që kanë si rezultat kryesor dhe më dramatik gërryerjen e identitetit të viktimës.
Dhe kushdo që është i lidhur me një narcisist e di se sa e vështirë është të mbash një marrëdhënie të qëndrueshme dhe të pjekur!
Narcisti arrin vetëm të shkaktojë plagë; pikërisht sepse ishte lënduar herët në marrëdhëniet e tij. Më të rëndësishmet, ato nga të cilat priste pranim dhe dashuri dhe prej të cilave u tradhtua dhe u zhgënjye ngushtë. Shpesh përvoja më e thellë është ajo e të qenit i poshtëruar. Më lejoni të jem i qartë, nuk dua të justifikoj sjelljen e tij; Unë thjesht dua t’ju shpjegoj arsyen e sjelljes së tij… me pak fjalë, pse shkaktohet një marrëdhënie kaq toksike dhe shkatërruese!
Pse askush që lidhet me një narcisist nuk e braktis fushën në zilet e para të alarmit?
Zakonisht, në reagimet e viktimës ndaj abuzimit narcisist vërehen gjurmë përvojash të ndodhura në fëmijëri që kushtëzojnë ende jetën e tyre të rritur. Një fëmijëri e karakterizuar nga një ndjenjë e fortë vetmie, pasigurie, ndjenja për të mos qenë kurrë “i drejtë”, një fëmijëri në të cilën dashuria shpesh ishte sinonim i “me kusht-që”, përfaqëson terrenin më pjellor për strukturimin e një personaliteti të varur emocionalisht.
Pika e parë për të sqaruar: a është narcisi i vetëdijshëm për sjelljen e tij jofunksionale?
Këtu, unë do të thosha jo! Narcisti është shumë i zhytur në vetvete për të kuptuar të tjerët. Ai ka nevojë për një rrjedhë të vazhdueshme dashurie, respekti dhe kujdesi të pakushtëzuar në përpjekje për të mbushur boshllëkun e dashurisë që ka karakterizuar ekzistencën e tij që nga fëmijëria. Ajo që mendon narcisi është se ajo që është nuk është e mirë: ngadalë e ka brendësuar se për t’u vlerësuar duhet të provojë më shumë, shumë më tepër. Në mënyrë paradoksale, konsiderojeni partnerin tuaj si “armik”! Ai nuk beson, megjithatë ai ka nevojë për atë (ose atë) për një nevojë të dëshpëruar për t’u njohur dhe vlerësuar. Narcisti duhet të përforcojë fasadën “perfekte” që ai u jep të tjerëve nga vetja, e cila në realitet nuk korrespondon saktësisht me atë se si e sheh veten. Marrëdhënia me partnerin shërben për të konfirmuar vlerën e saj. Për këtë arsye, marrëdhënia shpesh bazohet në nevojën për “kompensim”.
Sipas këndvështrimit të terapisë ndërpersonale metakognitive, në bazë të çrregullimeve të ndryshme të personalitetit do të kishte “modele ndërpersonale keq-adaptive”, pra ato struktura mendore përmes të cilave çdo përvojë merr kuptim. Modele të tilla do t’i shtynin narcisistët të besonin dhe të ndjenin se duke treguar anën e tyre të pambrojtur, ata do të anashkalohen ose do të dominohen nga tjetri, ndërsa, duke treguar pavarësinë e tyre, do të jetë partneri ai që është i dobët dhe i varur. Për këtë arsye, ata ruajnë një “distancë të sigurt” në një marrëdhënie, duke u sjellë emocionalisht në mënyrë të ftohtë dhe të shkëputur.
Unë e di saktësisht se si është marrëdhënia juaj
Unë mund ta përkufizoj marrëdhënien tuaj “Vorbulla Narcissistic”, një vrimë e zezë e thellë që ju thith brenda, pa rrugëdalje. Ju ra në dashuri me një iluzion, me diçka që nuk ka ekzistuar kurrë.
Ato ditë të mrekullueshme të kaluara së bashku nuk ishin gjë tjetër veçse pasqyrimi i deformuar i manipulimit të pësuar. Dhe nëse nuk e kuptoni këtë, do të mendoni se jeni i çmendur, i padashur, ose më keq akoma, se nuk jeni të denjë për dashurinë e të tjerëve, se jeni i dënuar të jeni përgjithmonë vetëm.
Kështu që këshilla e parë që mund t’ju jap është të ndërgjegjësoheni se nuk jeni ju problemi!
Dijeni se narcisistët nuk kanë gjasa të jenë të gatshëm të ndryshojnë ose ndoshta të pranojnë fajin ose gabimet e kryera. Ata e kanë të vështirë të pranojnë se kanë një problem, qoftë edhe të vogël, sepse nuk mund të tolerojnë as edhe ndjesinë më të vogël të fajit, turpit apo frikës. Pra, në vend që të thonë: “Unë mendoj se kam nevojë për ndihmë”, ata e bindin veten se janë mirë ashtu siç janë. Në këtë mënyrë, ata nuk do të kenë nevojë t’i hapen dikujt emocionalisht dhe të rrezikojnë të refuzohen ose të lëndohen, gjë që u ka ndodhur shpesh si fëmijë.
Dëshironi të provoni ta ndryshoni atë?
Nuk do të mund t’ia ndryshoni kurrë mendjen nëse ai nuk e bën hapin e parë. Ju kurrë nuk do të jeni në gjendje ta bëni atë të kuptojë këndvështrimin tuaj pa mbështetje. Sado të vazhdoni të përpiqeni, gjithmonë do të mbeteni të bllokuar në vorbullën e saj, pa rrugëdalje. Të mësosh të merresh me një narcisist nuk është e lehtë, dhe leximi i tij nuk mjafton… dhe çfarëdo që të vendosësh të bësh, mos u përpiqni ta bëni vetëm.
Çdokush mund të ndryshojë nëse vërtet dëshiron, madje edhe narcisistët mund të ndryshojnë nëse mësojnë të heqin dorë nga nevoja për t’u ndjerë të veçantë dhe për t’u kujdesur me të vërtetë për të tjerët në një mënyrë që është reciprokisht e dashur dhe e përmbushur emocionalisht. Dhe një faktor kërkohet që të ndodhë një ndryshim i rëndësishëm dhe i qëndrueshëm: frika e humbjes së një të dashur që ka ngopur.
A mund të shërohet?
E sigurt! Por siç e kam përmendur tashmë, vetëm përmes qasjes terapeutike: një terapi “skemë”, e cila gërmon përtej sipërfaqes së mendimit racional, shqyrton dhe rishkruan me kujdes historinë emocionale të fëmijës vulnerabël që fshihet pas maskës së papërshtatshme të narcisistit. Për të mësuar më shumë: ju mund të shëroheni nga çrregullimi i personalitetit narcisist (nga çfarë konsiston rruga terapeutike). Por nëse pavarësisht përpjekjeve tuaja, ai nuk dëshiron të dijë për ndjekjen e një rruge terapeutike, atëherë shakaja varet nga ju: do të duhet të mësoni të kapërceni frikën e braktisjes dhe të filloni të vlerësoni nevojat tuaja reale. A ju kënaq një marrëdhënie e tillë? Mos harroni se ju meritoni të jeni të lumtur.
