Sa më shumë të luftoni, aq më shumë nervozë do të jeni, sepse sa më shumë të luftoni, aq më të shqetësuar bëheni. Pranoje atë! Zhurma është gjithashtu pjesë e jetës dhe që në momentin që do të filloni ta pranoni do të habiteni. Nuk do t’ju shqetësojë më.
Shqetësimi nuk vjen nga zhurma, por nga qëndrimi ynë ndaj zhurmës. Zhurma nuk është rrëmujë, është qëndrimi ynë që shkakton zhurmën.
Nëse nuk jeni konkurrues me zhurmën, nuk shqetësoheni. Ku do shkoni? Kudo që të shkoni është e pashmangshme që do të ketë një lloj zhurme. E gjithë bota është e zhurmshme. Dhe nëse mund të gjeni një shpellë në Himalaje dhe të uleni atje, atëherë do të vdisni.
Nuk do të ketë zhurmë, por as të gjitha ato mundësi që të jep jeta. Dhe së shpejti heshtja do të jetë një çmenduri e pastër e mërzitshme. Nuk po them mos e shijoni heshtjen.
Shijojeni heshtjen, por dije se heshtja nuk i kundërvihet zhurmës. Heshtja mund të ekzistojë në zhurmë. Heshtja që ndjeni në Himalajet nuk është heshtja juaj, ajo i përket Himalajeve. Por nëse mund të ndiheni të heshtur në treg, nëse mund të ndiheni plotësisht të relaksuar, atëherë është e juaja. Atëherë ju keni Himalajet në zemrën tuaj dhe kjo është çështja e vërtetë!
