Gruaja ime rri gjithë ditën në shtrat dhe unë kam filluar të pendohem që u martova me të.
Ajo pret që unë të bëj të gjitha punët e shtëpisë dhe të kujdesem për fëmijët, unë ndihem i indinjuar dhe i mjerë. Unë jam 40 dhe ajo 42 vjeç. Kemi një djalë tre vjeç. Martesa jonë është një fatkeqësi. Nuk flasim, nuk bëjmë më seks dhe nuk kemi jetë familjare. Gjërat ishin mirë derisa ajo gjeti një punë të re ku e ka bërë atë të ndihet më stresuese siç ishte më parë. Ajo thjesht nuk mund të përballojë dhe kjo e ka bërë atë të bie në depresion. Ajo madje ka filluar të pijë shumë.
Ajo është vizituar te një mjek, është e sëmurë dhe është duke marrë ilaqet kundër depresionit, por ata nuk e kanë ndihmuar vërtet. I kam kërkuar të ndryshojë punë, ose të kërkojë të shkojë me kohë të pjesshme, por ajo thjesht më thotë se kjo nuk është e mundur. Jam i rraskapitur që duhet të punoj me kohë të plotë, të bëj të gjitha gatimet dhe pastrimin dhe të kujdesem edhe për djalin tonë. Shpesh, mezi jam i përqëndruar në punë. Nuk më kujtohet hera e fundit që kam pasur një minutë për vete. Unë nuk dua ta divorcoj atë – jam i përkushtuar që martesa ime të funksionojë dhe dua që djali im të ketë dy prindër – por ne nuk mund të vazhdojmë kështu.
Përgjigja e psikologes: Ndërsa gruaja juaj po përjeton këtë fazë, ju gjithashtu keni nevojë për mbështetje dhe ndihmë. Barra e depresionit të saj po bie mbi ju dhe kjo situatë nuk është e qëndrueshme. Martesat nuk janë gjithmonë të lehta, por nuk duhet ta bëjnë jetën të mjerueshme.
Flisni me të dhe shpjegoni se diçka duhet të ndryshojë përpara se edhe ju të ndaheni. Ajo duhet të rimendojë situatën e punës, për hir të martesës dhe djalit tuaj. Ajo gjithashtu duhet të kthehet te mjeku i saj dhe të pranojë situatën në të cilën ndodhet, bëni terapi në çift që edhe ajo të kuptoj realitetin e saj. Nuk është një faze e lehtë si për të dhe për ju, prandaj komunikoni me qetësi dhe bëjeni atë të kuptoj gabimin e saj dhe vlerat e jetës që po humbet, si psh. dashuria juaj dhe rritja e djalit.
