Tridhjetë e tetë vjeçarja Belén Rodriguez dhe sipërmarrësi dyzet vjeçar nga Brescia, Elio Lorenzoni, kanë qenë së bashku për vetëm disa muaj - ata u shfaqën në rrjetet sociale korrikun e kaluar - dhe megjithatë tashmë ka zëra se ata janë gati të martohen. Vetë argjentinasja ndezi thashethemet duke publikuar disa foto në Instagram, ndër të cilat bie në sy një foto ku, e shtrirë në bar, ajo tregon në gishtin e unazës një unazë që i ka dhënë partneri i saj i ri. E njëjta stoli e treguar nga Lorenzoni në imazhe të tjera sociale. “Një jetë e lirë për të vendosur se çfarë dua deri në fund. Gjithmonë me kurajo dhe dashuri!”, ka shkruar ish-prezantuesja e Iene krah postimit.
Nëse Belèn dhe Elio synojnë vërtet të bëhen burrë e grua - ose nëse të paktën janë gati të jetojnë së bashku në Milano, siç shkruan Chi - nuk dihet. E sigurt është se ajo pak ditë më parë, për ditëlindjen e tij, ka publikuar një foto duke u puthur, teksa shkroi: “Ditëlindja më e mirë për ty që je i jashtëzakonshëm për mua”. Një postim që kishte bërë fansat të shpresonin se periudha e keqe e showgirl-it – mes një ndarjeje tjetër me Stefano De Martino, ndalesës së saj profesionale dhe humbjes së dukshme në peshë – ishte thjesht një kujtim i keq.
Belén, me Elio Lorenzonin, ka gjetur "një qetësi të re". Një version i mohuar nga thashethemet – pak ditë më parë nga Oggi – të cilat tregojnë një histori krejt tjetër: showgirl-i ende nuk e ka marrë veten nga një tjetër lamtumirë e ish-bashkëshortit të saj Stefano De Martino e shkaktuar nga “shumë tradhtitë nga ana e tij”. Dhe historia e re me Elio Lorenzonin vjen më shumë erë e “krenarisë së plagosur”.
Cilado qoftë e vërteta, pas fotove të fundit me unazën, Rodriguez krijoi polemika në mediat sociale sociale. Disa nuk besojnë në dashurinë e re, të tjerë e akuzojnë argjentinasen, nënë e Santiago-s dhe Luna Marì (përkatësisht nga De Stefano De Martino dhe Antonino Spinalbese), se "ka bërë gjithçka shumë shpejt me Elio".
Kritikave të cilave Belèn iu përgjigj indirekt me një postim të ri: "Nuk kam ndërmend të bëj një jetë të lehtë pa e shqetësuar veten. Nuk kam ndërmend të pranoj, nuk kam ndërmend të bëj sikur nuk shoh apo dëgjoj. Sepse ndjej që shqisat e mia zgjohen pas një letargjie të paçmuar. Unë kam ndërmend të ndërpres rrugën time duke u tallur me ato fytyra të maskuara që bërtasin injorancën. Unë qesh me të madhe pa lëvizur shikimin, çdo gjë tek unë buzëqesh dhe nuk kam ndërmend të ndalem”.
