Imazhi i një lulelakre është fotografia më e madhe e bërë ndonjëherë në një shkrepje të vetme, e përbërë nga 3.2 miliardë pikselë.
Është aq e madhe sa do të duheshin 378 ekrane TV 4K për ta treguar në madhësi të plotë dhe ka një rezolucion aq të lartë sa që një top golfi do të ishte i dukshëm nga 15 milje larg.
Vetë pikselët janë tepër të vegjël në gjerësinë prej 10 mikronësh dhe mund të kapin objekte 100 milion herë më të errëta sesa ato të dukshme për Rrugën e Qumështit.
Tani për tani, ajo fuqi e pamasë është zgjedhur për të fotografuar perimet, së bashku me subjektet e tjera të provës.
Por përfundimisht do të përdoret për të vështruar thellë në univers, duke krijuar “filmin më të madh astronomik të të gjitha kohërave” dhe duke ndihmuar në zbardhjen e mistereve të tilla si materia e errët dhe energjia e errët.
Sensorët që morën imazhet do të integrohen në kamerën digjitale më të madhe të bërë ndonjëherë, e cila nga ana tjetër do të instalohet përfundimisht në qendër të Observatorit Vera C Rubin në Kili.
Çdo disa net, ajo do të plotësojë një panoramë të detajuar të të gjithë qiellit, për periudhën 10 vjeçare.
Ato imazhe më pas do të bashkohen brenda Studimit të Trashëgimisë së Rubinit të Hapësirës dhe Kohës (LSST), i cili do të bëhet një katalog me më shumë galaktika sesa ka njerëz në Tokë, si dhe lëvizjet e objekteve të ndryshme astrofizike ndërsa lëvizin nëpër hapësirë.
Për të provuar teknologjinë, rrafshi fokal duhej të vendoset në një kriostat, në mënyrë që të ftohet në temperaturat -100C të kërkuara për të funksionuar.
Për shkak se kamera nuk është mbledhur plotësisht, ekipi duhej të bënte një vrimë të vogël për të projektuar imazhet në sensor.
