-Edhe njëherë mbi "shokun Tito" dhe "shokun Fadil"!
Ishte janari i vitit 1953. Tito kishte lënë Beogradin dhe ishte nisur në drejtim të Splitit (Kroaci). Atje ishin bërë të gjitha përgatitjet e duhura për drekën speciale të cilën diktatori jugosllav po e shtronte për një mik të tij special. Fjala ishte për ministrin e punëve të jashtme të Turqisë, Mehmet Fuat Kopruly. Kopruly ishte pinjolli i fundit nga familja Kopruly, e cila gjatë shekujve 17 e 18 kishte arritur deri në majat më të larta të pushtetit osman. Kjo familje ishte me origjinë shqiptare por, duke qenë krejtësisht e asimiluar, njerëzit e saj nuk kishin bërë asgjë për atdheun e të parëve. Këshilltarët e Titos ia kishin tërhequr vërejtjen atij se mbase origjina shqiptare e ministrit turk do të përbënte ndonjë pengesë eventualr për planet që kishte në mendje Tito, por ai ua hoqi merakun shpejt :- Mos u shqetësoni, miku im është më turk se turqit. Dreka kaloi në mënyrë shumë miqësore. Tito, që kërcenohej nga një pushtim i mundshëm sovjetik, kërkonte gjithandej mbështetës, dhe Turqia ishte një shtet shumë i përshtatshëm për të qëndruar në anën e Jugosllavisë. Kështu lindi Pakti Jugosllavi- Turqi-Greqi. Pjesë e këtij pakti ishin edhe kërkesat dypalëshe, të cilat u shtruan në Drekën e Splitit. Ministri turk, me origjinë shqiptare, i kërkoi Titos që të krijohej pakica turke në Kosovë, ndërsa Tito, nga ana e tij, e rihapi çështjen e Konventës së vitit 1938 midis qeverisë jugosllave dhe qeverisë turke për shpërnguljen e shqiptarëve të Kosovës e Maqedonisë në Turqi. Të dy bashkëbiseduesit ranë dakord rreth këtyre dy çështjeve. Në Kosovë do të sajohej shpejt një pakicë turke, e cila kurrë nuk kishte ekzistuar, ndërsa të dy palët do të nisnin menjëherë punën që të rifillonte shpërngulja masive e shqiptarëve drejt Turqisë.
Pjesa tjetër e historisë, do përshkohët ose karakterizohet me ngritjen ose fabrikimin e "popullit (narodit) të ri jugosllav" përmes "farës"(spermës) së përbashkët jugosllave në kuader të epruvetave ose laboratorëve të njohur mbi prodhimin ose fabrikimin e "popujve të ri" artificial ose johistorik të cilëve edhe sot e kësaj dite vazhdojnë t'ua shohin "hajrin" Kosova dhe shqiptarët.
Kështu ndodhi edhe me ngritjen ose fabrikimin e të të ashtuquajtur elementit ose "popullit boshnjak"( musliman) në ish Jugosllavi ose Kosovë, atij "goran" ose "tërbesh" etj.
Ndërkaq, pjesa dërmuese e ish udhëheqësve (kullakëve) të kuq jugokomunist dhe sigurimsave ose operativcace shqipfolës dhe antishqiptar të UDB-së, së bashku me agjentët ose spiunët e tyre në Kosovë, ishin të martuar me boshnjake, serbe ose me femra (gra) joshqiptare, të rekrutuara nga UDB, KOS-i etj.
Ndërkohë që udbashët, sigurimsat ose "bezbendjakët" boshnjak në kuadër të ushtrisë dhe policisë serbe ose jugosllave, ishin të njohur për egërsinë, gjakpirësinë ose brutalitetin e tyre shtazarak ndaj shqiptare. E sidomos boshnjakët e Herceg Bosnës dhe Sanxhakut.
Ndaj, duke i parë, lëxuar, studiuar dhe analizuar shumicën e aktëve ose ngjarjeve paradoksale, reaksionare dhe anakronike që kanë ndodhur para, gjatë dhe pasluftës së fundit në Kosovë: Patjetër sikur parashtrohet pyetja ose nevoja aditive ose imediate mbi studimin ose investigimin e mundësisë objektive dhe subjektive të elementit të përbashkët serbo-boshnjak, në vrasjet e mistershme (enigmatike), si dhe në shumë akte dhe veprime të tjera ugurzeza dhe ndjellakeqe që kanë ndodhur në Kosovë gjatë një harku të madh kohorë.
Në instancë të fundit, boshnjakët (muslimanët boshnjak)-janë sartim artificial ose johistorik i elementit turk dhe atij serb (sllavë).
Thonë se gjermanët, në fushën e nderit ose frontin e luftës, kanë qenë të pamposhtur në të dyja luftërat e mëdha botërore që i kanë humbur në saje të komplotit,, sabotazhit, diverzionit, subverzionit, si dhe plot aktëve të tjera konspirative dhe dekonspirative në prapavinë e tyre, ku elementi jogjermannose purogjerman, kanë lozuar (luajtur) rolin vendimtar ose kryesor.
Se këndejmi, edhe të "korrurat dhe tè vjelurat"e elementit joshqiptar ose antishqiptar, si duket shin të "jashtëzakonshme" në kuptimin e kantonizmit, enklavizimit ose bosnizimit të Kosovës.
Të gjitha ato masa, sollën një mirëqenie të përgjithshme për serbët, turqit, boshnjakët, romët etj., gjegjësisht një përbuzje, injorancë, skamje ose varfëri të skajshme për shqiptarët indogjen, autokton dhe etnik në Kosovë.
Ndaj, duke i vërejtur dhe hetuar në krye të herës tendencat, paradokset dhe ""standardet" e mesipërme përverse, retrograde, reaksionare dhe anakronike në Kosovën e pasluftës: Të nxitur dhe stimuluar edhe nga Serbia, Rusia, Herceg Bosna, Turqia etj.., vasalët, mercenarët ose agjentët e tyre u trafikuan dhe kontrabanduan në hallkat ose zinxhirët kryesorët kryesorë të shtetit dhe pushtetit kosovar.
Kjo pra edhe me dorën e zgjatur dhe kokat e përulura ose fare boshe të disa ish komandantëve ose udhëheqësve të UÇK-së.
U mor vesh se Kosova e re së bashku me "popullin e ri kosovar" të "dalur ose lindur nga lufta" dhe "kushtetuta e Ahtisarit & Company".. ku ishin (janë) të përziera ose gërshetuara kombe, etnitete, minoritete, kultura dhe ideologji të ndryshme me të gjitha ndryshimet dhe specifikat e tyre: Përbënin një terren ose "kompaktësi, terren dhe tërësi të përshtatshme" në kuptimin e një konglomerati ose "përzierje frytdhënëse" të kombeve dhe kombësive tè ndryshme, ku kanë "bashkëjetuar paqësisht" të gjitha ideologjitë dhe traditat e mundshme nacionale, fetare, kulturore, politike, ushtarake (luftarake), historike, gjeografike etj.
Kështu që "rrënjët e kulturës dhe civilizimit të lashtë iliro-shqiptar në Kosovë (Dardania Antike)- nuk ngelën vetëm me origjinë shqiptare, por gjithashtu edhe serbe, turke, boshnjake etj., për faktin se në kuadër të shtetit, pushtetit dhe "popullit të ri kosovar" të gjithë u deshtë të punojnë, sundojnë ose qeverisin së bashku sipas "planit" ose "pakos ligjore" të Mahti Ahtisarit.
Ndërkaq, edhe më i çuditshëm, paradoksal, reaksionar dhe anakronik është fakti se si të të ashtuquajturat shtetët mike, aleate ose çlirimtare të Kosovës dhe shqiptarëve, vazhdojnë të lozin me rolin ose kartën e djegur të Josip Broz Titos, Eduard Kardelit, Svetozar Vukmanoviç-Tempos, Aleksandar Rankoviçit, Fadil Hoxhës, Sinan Hasanit, Xhevdet Hamzës, Ali Shukriut, Hamdia Pozderacit, Raif Dizdareviçit, Borisav Joviçit ose Mitija Ribiçiçit & Company, në rastin e 'Kosovës së re multietnike, multikulturore, proletare dhe internacionaliste' si në Herceg Bosne.
Atëherë, për çka (për çfarë) luftuan, u përpoçën, u fliuan dhe sakrifikuan shqiptarët e Kosovës ose UÇK-së?!
Me i bërë sërish serbët, turqit, boshnjakët dhe të tjerët "shefa" ose zot shtëpie në vendin ose tokën e tyre, apo....!?
Ata që me njohin, ndjejnë dhe kuptojnë shqip dhe shqiptarisht, e dijnë fortë mirë së kultura dhe civilizimi i lashtë i iliro-shqiptarëve në Kosovë (Dardani), Shqipëri dhe gjithandej në Ballkan dhe më gjërë që i urrejnë dhe mohojnë aq shumë serbët, rusët, boshnjakët, turqit, gabelët dhe ca popuj të ndryshëm lindorë ose aziatikë, gjithëmonë janë çmuar dhe vlerësuar me nota të larta ose superlative nga mendjet e ndritura të shkencës, kulturës dhe historisë perëndimore.
Kjo do thotë se formulat ose ekuacionet e ndryshme të Serbisë, Rusisë, Turqisë etj..., gjithëmonë kanë qenë me shumë të panjohura dhe t'papritura ndaj Kosovës dhe shqiptarëve.
.Prandaj, sipas asaj:' fjalët e nxehta nuk i pjekin kurrë bukën as kulaçin': Të kota ose fare boshe të dukën retorikat ose oratoritë e zjarrta populiste ose "patriotike" të Albin Kurtit ose Vjosa Osmanit & Company-përballë faktëve dhe realitetëve të njohura paradoksale, reaksionare dhe anakronike në Kosovë!
Shqiptar lind, shtet i vërtetë ndërkaq, bëhesh vetëm me popullin (kombin) shtetformues. E jo me melez, hibrid ose bastard.
