Preshi i përket së njëjtës familje si qepa dhe hudhra dhe periudha më e mirë për konsumimin e tij është nga shtatori deri në prill.
Kjo perime është mjaft e përdorur nëpër supa dhe sallata. Preshi i përket gjinisë Allium, në familjen Alliaceae dhe e ka origjinën nga Lindja e Mesme. Ka pak kalori, i pasur me fibra, një burim antioksidantësh, një burim i vitaminave K dhe B9 si dhe një burim i mirë i mineraleve. Mendohet gjithashtu se ka një efekt mbrojtës kundër disa formave të kancerit.
Vlera ushqyese e preshit
Për 100 gr presh të ziera:
Energjia – 25 kalori
Ujë – 92 gr
Proteinat – 1,1 g
karbohidratet – 3 g
Yndyra – 0,2 g
Fibra perimesh – 3,2 g
kalcium – 25,6 mg
Hekur 0.34 mg
Jod < 10 mcg
Magnezi 8.45 mg
Fosfor 20 mg
Kalium 151 mg
Natrium 5.8 mg
Zink 0.1 mg
B karoten 94 mcg
Vitamina E 0,5 mg
Vitamina K1 25,4 mcg
Vitamina C 1.3 mg
Vitamina B9 ose acid folik 21.2 mcg
Përfitimet shëndetësore të preshit
Preshi është i pasur me ujë dhe kalium dhe me pak natrium. Prandaj ka një rol diuretik. Ai përmban komponime squfuri dhe antioksidantë flavonoide që e lejojnë atë të parandalojë disa lloje kanceri.
Flavonoidi kryesor quhet kaempferol. Flavonoidet janë antioksidantë dhe mund të kenë veti anti-inflamatore, anti-diabetike dhe kundër kancerit, si dhe përfitime të tjera shëndetësore. Prova e qartë e këtyre përfitimeve shëndetësore të preshit do të varet nga studimet e ardhshme.
Përbërjet e squfurit tek preshi shndërrohen në alicinë nëpërmjet një reaksioni enzimatik kur kërcelli i preshit shtypet, pritet etj. Studimet laboratorike tregojnë se alicina kontribuon në reduktimin e formimit të kolesterolit. Përveç kësaj, është zbuluar gjithashtu se ka aktivitet antibakterial, antiviral dhe antifungal.
Në të njëjtën kohë, zvogëlon ngurtësinë e enëve të gjakut, duke ndihmuar në uljen e presionit të përgjithshëm të gjakut. Gjithashtu parandalon formimin e mpiksjes së trombociteve të gjakut. Prandaj, alicina ndihmon në uljen e rrezikut të përgjithshëm të sëmundjeve koronare të zemrës, sëmundjeve vaskulare periferike dhe goditjes në tru.
Preshi përmban flavonoidet luteinë dhe zeaksantinë, të cilat mbrojnë sytë. Këto substanca, të njohura si karotenoidë, zvogëlojnë rrezikun e kataraktave dhe degjenerimit makular të lidhur me moshën.
Preshi është një burim i vitaminës B6 e cila luan një rol në energjinë, sistemin nervor, sintezën e proteinave, formimin e qelizave të kuqe të gjakut dhe reduktimin e lodhjes. Ai është gjithashtu një burim i vitaminës B9, e cila siguron rinovimin e qelizave, e rëndësishme për gratë shtatzëna për zhvillimin e fetusit dhe për fëmijët në rritje, si dhe për njerëzit që po shërohen. Kërcelli i tyre me gjethe përmbajnë vitamina B vitale.
Përveç kësaj, preshi është një nga burimet e mira të vitaminës A dhe antioksidantëve të tjerë fenolike flavonoid si karotenat, ksantina dhe luteina.
Preshi është i pasur me vitaminë K, e cila mund të zvogëlojë rrezikun e osteoporozës. Disa studime tregojnë një lidhje midis marrjes më të lartë të vitaminës K dhe kockave më të dendura, duke çuar në një rrezik të reduktuar të frakturave të ijeve. Kërcelli i preshit përmban sasi të vogla mineralesh si kalium, hekur, kalcium, magnez, mangan, zink.
Kërcelli i preshit duhet të jetë i drejtë, i fortë, i bardhë i ndezur, pa njolla kafe. Gjethet duhet të jenë shumë të gjelbra, jo të zbehura, të zverdhura ose të thara.
Preshi mund të ruhet në frigorifer për dy ose tre muaj, gjethet e saj ndoshta do të zverdhen, por e bardha do të mbetet e shëndetshme.
Kujdes! Personat në dietë me përmbajtje të ulët oksalate për të parandaluar përsëritjen e gurëve në veshka apo urinar (urolithiasis), nuk duhet të konsumojnë presh.
Së fundi, rastet e raportuara të alergjisë ndaj preshit janë mjaft të rralla. Megjithatë, njerëzit alergjikë ndaj perimeve të tjera të familjes allium (hudhra, qepë, qiqra) mund të reagojnë kur hanë presh.
