Sot intervistova një mjek, i specializuar në gjinekologji dhe obstetrikë, për të kuptuar metodat e riprodhimit të asistuar mjekësor, të shpjeguara në mënyrë të thjeshtë dhe të kuptueshme. Më tej, disa konsiderata mbi sfidat me të cilat përballet ende vendi ynë dhe për progresin e arritur tashmë.
Lajmi i mrekullueshëm për shtatzëninë e një prej ish-koreografeve të emisionit të njohur Amici në Mediaset, ka bërë bujë në mediat italiane. Kjo jo vetëm për ngjarjen, por për vetëm moshën e balerinës së njohur, duke pasur parasysh moshën e gruas, 52 vjeçe. Veronica Peparini dhe Andrea Muller, ish-fitues i Amici-t, zbuluan se prisnin dy binjakë të mrekullueshëm. Vetë koreografja rrëfeu për Verissimo për një “ndihmë” për të mbetur shtatzënë, pa specifikuar se çfarë ishte. Nisur nga kjo temë që ka ngjallur kuriozitet në mediat italiane, bashkëpunëtori i Today.it, Paolo Aruffo sjell në intervistë një eksperte për t’u thelluar në temën e shtatzënisë në moshë të vonë, fekondimit të asistuar midis rreziqeve, metodave dhe kurioziteteve të tjera të mundshme. Ja se çfarë tha doktoresha Rita Patrono, e specializuar në gjinekologji dhe obstetrikë.
Le të flasim për PMA (riprodhimi me asistencë mjekësore). Kur përdoret?
Do të mundohem të flas thjesht. Në thelb kur një çift, pas 1 viti lidhje të lirë, nuk mund të ketë fëmijë.
Çfarë bëni, me fjalë të thjeshta?
Fillojnë të kryhen studimet diagnostike: monitorimi me ultratinguj i ciklit femëror për zhvillimin e folikulit; dhe seminal tek meshkujt.
Pra, a ka ndonjë ndryshim midis burrave dhe grave?
Sigurisht. Tek femrat ka sinjal të qartë përfundimi i ciklit menstrual dhe rrjedhimisht menopauza, tek meshkujt është ndryshe. Shkaqet e infertilitetit janë 50/50. Përsa u përket femrave, procedura e parë është ekografia me një metodë të thjeshtë, morfologjia e mitrës shihet sa thellohet në këtë dhe më pas bëhet ekzaminimi endoskopik. Nëse gruaja nuk ka probleme dhe as mashkulli, atëherë mundohemi që në një moment të caktuar të ciklit menstrual të kemi marrëdhënie spontane, pastaj çifti të kryejë marrëdhënie. Nëse kjo nuk ndodh, kalojmë në inseminimin në mitër.
Çfarë është?
Lëngu seminal mblidhet me ejakulim jashtë mitrës dhe pasurohet me faktorë të rritjes. Inseminimi konsiston në futjen e lëngut seminal në mitër me një kateter të vogël, duke garantuar kështu vitalitet më të madh për spermatozoidet.
Riprodhimi i asistuar?
Ai konsiston në stimulimin e ovulacionit, me induksion farmakologjik për të prodhuar më shumë folikula. Në varësi të moshës ka një përgjigje të ndryshme, logjikisht. Hapi tjetër është kapja, heqja e ovociteve me një procedurë të thjeshtë. Nuk është ndërhyrje. Në thelb vezët vendosen për t’u fekonduar së bashku me lëngun seminal, duke i bërë të dyja më të favorshme për fekondim. Nëse bëhet fekondimi in vitro, produktet e konceptimit – grumbullimet e qelizave – vlerësohen sipas kapacitetit të tyre të rritjes. Më pas mblidhen embrionet dhe vendosen në një mitër të stimuluar, duke mbështetur gjithçka farmakologjikisht. Ato që nuk implantohen ngrihen dhe ndoshta ripërdoren.
A ka teknika të tjera?
Po, një tjetër është ai i fekondimit të ovocitit nga një spermatozoid, i induktuar nga jashtë. Merret një vezë dhe një spermatozoid dhe bëhet depërtimi në qelizë. Kjo përdoret kur sperma është shumë e dëmtuar, pra kur njeriu ka pak spermatozoide dhe forma jo shumë të qëndrueshme. Por ka edhe fekondim heterolog me dhurim gamete.
Kjo do të thotë?
Dhurimi i vezëve që i hiqen një gruaje të re, e cila vendos t’ia dhurojë një gruaje tjetër.
Ashtu si banka e spermës, në thelb?
Pikërisht. Ka institute në të cilat bëhet dhurimi dhe fekondimi në të njëjtën kohë. Por në Itali kjo është e vështirë pasi ka pak dhurues. Mbaj mend që dhurimi është spontan, dhe falas. Një grua mund ta bëjë nga bujaria, ndërsa jashtë shtetit paguajnë.
Në përvojën tuaj, a ka përdorim më të madh të këtyre metodave?
Çështja është kjo: problemi që ekziston për momentin është mosha e çiftit. Shkaku i madh i sterilitetit është mosha në të cilën çifti arrin riprodhimin, e cila po vonohet gjithnjë e më shumë. Kulmi i gruas është në moshën 25-vjeçare dhe në përgjithësi pas moshës 36 vjeç gjërat ndryshojnë. Tek meshkujt është më pak evidente, sepse vezoret zgjasin deri në menopauzë. Por padyshim edhe meshkujt kanë më shumë vështirësi pas një moshe të caktuar”.
Pra, a është rritur steriliteti?
Unë flas nga përvoja ime si mjeke: po, por për faktin e thjeshtë se, në fakt, mosha në të cilën njerëzit i afrohen shtatzënisë është rritur. Steriliteti ka qenë gjithmonë aty, ose më mirë ndoshta më pak tani sepse kaq shumë raste të – mendoj për tuberolokozën për shembull – janë ulur ndjeshëm; megjithatë, çiftet arrijnë një moshë shumë të rritur për të mbetur shtatzënë.
Më parë keni folur për ilaçet stimuluese. A kanë ndonjë kundërindikacion?
Ato nxisin prodhim hormonal shumë të rëndësishëm. Nuk ka rreziqe të veçanta sepse ne përpiqemi të bëjmë një numër të arsyeshëm stimulimesh. Duhet të mbështetemi gjithmonë te profesionistët. Natyrisht duhet të merren parasysh një sërë faktorësh rreziku, si kanceri i gjirit, shtatzënia në të 40-at, qoftë edhe spontane, predispozon për një rrezik më të madh të kancerit të gjirit, kjo duhet thënë.
Çfarë bëni pas të 40-tave?
Çdo rast është i ndryshëm, por në përgjithësi, pas moshës 40-vjeçare, të kesh një fëmijë në mënyrë spontane është e vështirë.
A kanë kaluar këto procedura dhe teste në Sistemin Kombëtar të Shëndetësisë?
NHS nën 40 vjeç i ofron këto shërbime, por disa teste paguhen. Megjithatë, kini kujdes, sepse privatisht po flasim për shifra nga 5000 deri në 10000 euro. Kjo do të thotë që padyshim e gjithë kjo i kushton NHS. Në vende të tjera, të tilla si Spanja dhe vendet lindore, kushton më pak, por gjithsesi flasim ende për mijëra mitra.
Në nivel legjislativ, a ka ende sfida për t’u adresuar?
Sigurisht. Gjithçka për të cilën kam folur deri më tani prek vetëm çiftet heteroseksuale. Fatkeqësisht për çiftet homoseksuale apo për gratë beqare kjo nuk është e mundur. Një grua beqare nuk mundet, as me vezën e saj.
Megjithatë, a është bërë përparim?
Sigurisht. Unë do t’ju jap një shembull: në rastin e kimioterapisë, më parë vetëm burri mund ta ngrinte spermën e tij dhe pastaj ta ripërdorte pas terapisë. Tani, megjithatë, edhe gruaja mundet. Mbledhja e gameteve para terapisë ka filluar të ekzistojë, kjo nuk është bërë më parë, por në vitet e fundit është bërë.
