Njerëzit me sindromën delirante kanë ide ose interpretime të çuditshme kur përballen me një aspekt të realitetit.
Megjithatë, në të gjitha fushat e tjera të jetës së tyre, ato janë krejtësisht racionale dhe kanë një nivel të lartë koherence. Kjo do të thotë se deliri është simptoma e vetme dhe mbetet i izoluar nga aspekte të tjera të të menduarit dhe personalitetit.
Manifestimet e sindromës delirante
Njerëzit me sindromën delirante janë plotësisht të bindur për diçka joreale. Këto ide padyshim që kanë një përmbajtje irracionale. Në raste ekstreme, dikush mund të mendojë se është një hero i famshëm dhe të tjerët po komplotojnë kundër tyre. Në raste më pak ekstreme, një person mund të jetë i bindur për pabesitë e partnerit të tij, pabesi që në fakt nuk ekzistojnë.
Përmbajtja e këtij iluzioni në përgjithësi i referohet një aspekti të vetëm. Kjo do të thotë se është përmbajtje e qëndrueshme që zakonisht ka natyrë persekutuese. Me fjalë të tjera, personi mendon se është ose mund të jetë nën sulm për shkak të asaj që përfaqëson. Është e zakonshme që kjo të shoqërohet me ide të vetë-madhështisë.
Katër përmbajtjet e zakonshme të sindromës së delirit janë:
Iluzionet e madhështisë: personi beson se ka talente apo karakteristika të jashtëzakonshme. Ajo në përgjithësi beson se i ka marrë këto talente nëpërmjet mjeteve të mbinatyrshme ose magjike.
Iluzionet e persekutimit: personi beson se ata janë vazhdimisht viktimë e një komploti. Diçka ose dikush është i vendosur ta përndjekë, ta ngacmojë, ta torturojë etj. Kjo është forma më e zakonshme e sindromës delirante.
Iluzionet erotomaniake: Kjo ndodh kur dikush beson se është i dashur nga një person tjetër, megjithatë nuk ka prova për ta mbështetur atë. Shpesh, i ashtuquajturi dashnor është dikush i famshëm ose i fuqishëm.
Deliri somatik: Ky lloj deliri lidhet me perceptimin se në trupin e tyre po ndodh një proces ose transformim i çuditshëm. Personi mendon se po prishet, po rritet shumë, etj.
Trajtimi i sindromës delirante
Për fat të keq, sindroma kronike delirante shpesh diagnostikohet gabim. Për shkak të natyrës irracionale ose të çuditshme të iluzioneve të tyre, shpesh mendohet se njerëzit që vuajnë prej tyre kanë skizofreni, kur në fakt nuk janë. Është e qartë se diagnoza e gabuar çon në ndërhyrje të papërshtatshme ose të paefektshme.
