Ishte Alexander Lukashenko ai që kishte ndërmjetësuar marrëveshjen për t'i dhënë fund kryengritjes së Wagnerit. Kështu na thuhet.
Pra, nëse ka dikush që mund të hedhë dritë mbi këtë histori më të errët, me siguri është lideri i Bjellorusisë. Ose kështu shpresojmë.
Ne jemi pjesë e një grupi të vogël gazetarësh të ftuar në Pallatin e Pavarësisë në Minsk për "një bisedë" me zotin Lukashenko.
Vetëm pak javë më parë kishte spekulime të ethshme për shëndetin e tij. Por lideri bjellorus duket qartë se ka qëndrueshmëri. “Biseda” zgjat afro katër orë.
Megjithatë, në vend që të ndriçojë një dritë, ai turbullon ujërat për kryengritjen e fundit ruse, shkruan BBC transmeton “Bota sot”.
Sipas marrëveshjes midis Grupit Wagner dhe Kremlinit, shefi i Wagner-it Yevgeny Prigozhin duhej të transferohej në Bjellorusi, së bashku me disa nga luftëtarët e tij.
Kjo nuk ka ndodhur. Gjithsesi jo ende.
"Që sot në mëngjes," thotë z. Lukashenko, "luftëtarët e Wagner, shumë seriozë, janë ende në kampet ku do të tërhiqeshin pas Bakhmutit.
"Sa për Yevgeny Prigozhin, ai është në Shën Petersburg. Ose ndoshta këtë mëngjes ai fluturoi për në Moskë. Ose ndoshta ai është diku tjetër. Por ai nuk është në Bjellorusi."
E pyes Aleksandër Lukashenkon nëse kjo do të thotë se marrëveshja është prishur.
Ai e mohon këtë. Ndjehet sikur po zhvillohen biseda në prapaskenë për të cilat nuk do të na tregohet.
Kur bëhet fjalë për diskutimin e rebelimit, Moska dhe Minsku nuk kanë qenë saktësisht në të njëjtën faqe.
Televizioni shtetëror rus fundjavën e kaluar deklaroi se Presidenti Vladimir Putin kishte dalë nga këto ngjarje dramatike një hero.
"Mendoj se askush nga ajo situatë nuk doli hero," më thotë zoti Lukashenko.
"Jo Prigozhin, jo Putin, jo Lukashenko. Nuk kishte heronj. Dhe mësimi nga kjo? Nëse krijojmë grupe të armatosura si kjo, duhet t'i mbajmë një sy dhe t'u kushtojmë vëmendje atyre."
“Biseda” vazhdon te armët bërthamore. Në veçanti, kokat bërthamore Rusia ka thënë se po lëviz në Bjellorusi.
"Zoti na ruajt që të marr ndonjëherë vendimin për t'i përdorur ato," tha z. Lukashenko së fundmi, duke shtuar, "Por unë nuk do të hezitoj t'i përdor ato."
I kujtoj ato komente.
"Joe Biden mund të thotë të njëjtën gjë, dhe kryeministri Sunak," përgjigjet zoti Lukashenko. "Dhe miku im Xi Jinping dhe vëllai im i madh, presidenti Putin."
"Por këto nuk janë armët tuaja për të cilat po flasim," theksoj unë. "Ato janë ruse. Nuk mund të vendosni ju."
"Në Ukrainë, një ushtri e tërë po lufton me armë të huaja, apo jo," përgjigjet lideri bjellorus. "Armët e NATO-s. Sepse u kanë mbaruar të tyret. Pra, pse nuk mund të luftoj me armët e dikujt tjetër?"
Por ne po flasim për armë bërthamore, jo për pistoleta, përgjigjem unë.
"Bërthamore, po. Ato janë gjithashtu armë. Armët bërthamore taktike."
Siç mund ta merrni me mend nga komentet e tij bërthamore, Alexander Lukashenko është një figurë e diskutueshme.
SHBA, BE dhe Britania e Madhe nuk e njohin atë si president legjitim të Bjellorusisë. Në vitin 2020, bjellorusët dolën në rrugë për ta akuzuar atë për vjedhjen e zgjedhjeve presidenciale të vendit. Protestat u shtypën brutalisht.
Përmend rastin e aktivistes së burgosur të opozitës Maria Kolesnikova.
"Për muaj të tërë të afërmve dhe avokatëve të saj u është mohuar aksesi në burg. Pse?" Unë pyes
"Unë nuk di asgjë për këtë," pohon ai.
“Herën e fundit që ju intervistova në vjeshtën e vitit 2021, në Bjellorusi ishin 873 të burgosur politikë”, i kujtoj zotit Lukashenko. “Tani janë 1500”.
“Nuk ka asnjë nen në kodin tonë penal për krime politike”, përgjigjet ai.
Mungesa e një artikulli për krimet politike nuk do të thotë se nuk ka të burgosur politikë, theksoj.
"Të burgosurit nuk mund të jenë të burgosur politikë, nëse nuk ka nen," këmbëngul ai. "Si mund të jenë ata?"
