Pse Taulant Xhaka nuk shkoi te Fiorentina, çfarë mendon për trajnerin Abascal. Pse gruaja e tij nga Cyrihu thotë "pesë" në vend të "foif" dhe sa shumë i mungon gjyshja. Futbollisti me prejardhje nga Kosova ka dhënë një interviste për gazetën zvicerane Blick.ch transmeton "Bota sot".
Blick: Taulant Xhaka, jemi në vendin ku je rritur ti. Çfarë kujtimesh ju ngjallen?
Taulant Xhaka: Se unë dhe Graniti luanim futboll çdo ditë këtu në St. Johann Park. Dhe se gjithmonë duhej të ktheheshim herët në shtëpi sepse prindërit tanë ishin të shqetësuar.
Pse prindërit tuaj ishin të shqetësuar?
Sepse kjo ishte një zonë kriminale në atë kohë. Droga, dhuna, sirena. Kjo është arsyeja pse ne u larguam kur unë isha dymbëdhjetë vjeç. Së pari në Birsfelden, pastaj në Biel-Benken, pastaj në Binningen. Sot rrethi ka lulëzuar përsëri - vështirë se njihet në shumë pjesë.
Ju i keni qëndruar besnik qytetit tuaj gjatë gjithë karrierës suaj. Pse nuk e keni lënë kurrë Bazelin?
Mund të kisha shkuar jashtë vendit. Kur Paulo Sousa u largua nga FCB për në Fiorentina, ai më telefononte tre ose katër herë në ditë sepse donte të më merrte me vete. Por i thashë menjëherë se do të qëndroja në Bazel. Dhe që nuk mund ta imagjinoj të vesh një fanellë tjetër.
Seria A nuk do t'ju tundonte?
Sigurisht, liga do të më kishte tërhequr nga pikëpamja sportive, por ndihem mirë këtu në Basel, tifozët më respektojnë, familja dhe miqtë e mi janë këtu. Çfarë të dua më shumë?
Vërtet edhe gruaja juaj vjen nga Bazeli?
Jo, ajo është nga Cyrihu ... por tashmë e ka përshtatur dialektin. “Foif” nuk ekziston tek ne. Do të thotë "pesë" (qesh). Por mos u shqetësoni, ajo nuk është një tifoze e FCZ, ajo nuk është shumë e interesuar për futbollin përveç FCB.
Sa dhemb të shohësh FCZ në vendin e parë?
Dhemb keq. Kjo është e rëndë. Kur humbëm ndeshjen e fundit kundër FCZ 4-2, gati u çmenda.
Por ti vetë nuk ishe aty.
Jo, por u mërzita tmerrësisht për humbjen.
Vëllai i juaj ishte gjithashtu në u kritikoi menaxhmentin e klubit në Instagram.
Graniti ka reaguar nga emocionet. Ai ishte i keq pas ndeshjes. Ai është nga Basel dhe e di se çfarë do të thonë ndeshjet e FCB kundër FCZ.
Graniti shkroi, ndër të tjera, se duhet t`i lini lojtarët të luajnë pasi e dinë se çfarë është një klasik kundër FCZ. Çfarë është një ndeshje kundër Cyrihut?
Për emocionet, për vullnetin për të fituar me çdo kusht. Për t'i treguar Cyrihut se jemi FC Basel. Por kjo nuk mjaftoi nga ne. Shumë pak agresivitet, shumë pak emocione, shumë pak pasion.
Që nga loja FCZ ju keni përsëri një vend të rregullt. A është kjo rastësi?
Kam pasur një bisedë shumë të mirë me David Degen pas ndeshjes me Cyrihun. Dhe pastaj u ndjeva i lirë. Dhe këtë mund ta ndjej në fushë dhe në stërvitje. Por formacionin e bën trajneri, jo David Degen.
Që atëherë, FCB nuk ka humbur më. Çfarë është e ndryshme me Abascal në krahasim me paraardhësin Patrick?
Çdo trajner është i ndryshëm dhe unë kurrë nuk i krahasoj trajnerët me njëri-tjetrin. Abascal është dikush që sjell shumë emocione, që dëshiron të krijojë një mentalitet fitues në çdo seancë stërvitore. Ai i kushton vëmendje të madhe detajeve dhe ka shumë takime kokë më kokë.
A e meriton ai një shans si trajner?
Absolutisht. 100 për qind. Ai është plot energji. Nëse skuadra qëndron pak a shumë bashkë, ne mund të sulmojmë sezonin e ardhshëm.
A nuk është problem që Abascal nuk flet gjermanisht?
Kjo nuk është aspak problem. Ai flet shumë mirë anglisht, italisht, spanjisht. Dhe në futboll mund ta kuptoni njëri-tjetrin pa shumë fjalë.
Megjithatë, rezultatet nuk flasin domosdoshmërisht për Abascal. Nëntë ndeshje, tri fitore.
Duhet të kishim fituar dy barazimet kundër YB dhe St. Gallen. Por ne kemi humbur gjëra të tilla në të kaluarën, tani po e kapim hapin, skuadra është gjallë dhe mirë.
Por ADN-ja kuqeblu ka humbur. Ju jeni një nga lojtarët e paktë vendas në ekip.
Në Liam Chipperfield kemi dikë që vjen nga rinia jonë, që stërvitet shumë mirë, që është ambicioz, që qan pas një goli për FC Baselin e tij. Ju duhen lojtarë të tillë. Identifikimi është i rëndësishëm.
Ju vetë keni dhënë pasardhës të mundshëm kuqeblu dy vjet më parë. Si është jeta si baba?
Meqë djali im ka lindur këtu, kam shumë më tepër përgjegjësi. Gjithçka që bëj, e bëj për të.
Sa e rëndësishme është familja?
Gjëja më e rëndësishme nga të gjitha. Pa prindërit e mi, unë dhe Graniti nuk do të ishim këtu ku jemi tani. Ata na kanë mbështetur gjithmonë.
Ju humbët gjyshen javën e kaluar. Cila ishte rëndësia e saj në jetën tuaj?
Do të thotë shumë për mua. Ne folëm në Facetime, ajo ishte mirë, pastaj disa orë më vonë erdhi lajmi se ajo kishte vdekur. Kjo më tronditi rëndë. Ishte e qartë se do të fluturoja direkt për në Prishtinë për funeralin. Edhe graniti erdhi menjëherë.
Vetëm dy ditë më vonë ju u kthyet në fushë kundër St. Gallen.
Doja ta fitoja këtë lojë për gjyshen time, sepse e di që ajo po e shikonte nga lart. Trajneri mbajti një fjalim para ndeshjes se ne duam ta fitojmë këtë lojë për mua dhe familjen time. Kjo më preku thellë, edhe nëse nuk e tregova. Fatkeqësisht nuk funksionoi.
A ka mbaruar gara për vendin e parë?
Cyrihu është ende duke luajtur kundër nesh, kundër YB, kundër Luganos. Këto janë lojëra të vështira. Ka mbaruar, kur të mbarojë!
