Ka lojtarë që lënë gjurmë dhe që largohen edhe nga Italia, me kujtime të mira. Aq shumë sa që shumë klube do të donin t’i kishin në ekip dhe gjithashtu do të donin t’i kthenin atje ku kanë bërë aq shumë mirë dhe të ndihen – ndoshta – të lirë të shprehen sa më mirë.
Për Rodrigo De Paul kjo mund të ndodhë. Mesfushori ia ka dalë shumë mirë me fanellën e Udinese-s, aq sa ka ngjallur interes të madh nga Inter-i, por më pas edhe nga Juventus dhe Milan.
Megjithatë, asnjë nga emrat e mëdhenj të Serisë A nuk arriti të mbyllte marrëveshjen me Friulanët dhe në fund ishte Atletico Madrid që triumfoi. Me Colchoneros, megjithatë, gjërat nuk po shkojnë në mënyrë idilike. De Paul u përpoq të gjente hapësirën e pritur dhe mbi të gjitha vazhdimësinë, pa qenë shumë shpesh vendimtar.
Në çdo rast, Botërori në Argjentinë riktheu në sy të gjithë universit të futbollit se cili lojtar mund të jetë mesfushori sulmues nëse vendoset në qendër të projektit dhe në kushtet për të dhënë më të mirën në fushë. Kthimi në Itali mund të ishte një gjë shumë e mirë për të dhe mes emrave të mëdhenj, sipas të gjitha gjasave, ai do të dinte kë të zgjidhte.
Milani, në fakt, mund të vendoset në plan të parë kundër Juves dhe Inter-it. Kuqezinjtë do të garantonin habitatin ideal taktik për De Paul. 4-2-3-1, që është marka e Stefano Piolit, do ta vendoste atë në një pozicion për t’u shprehur më së miri pas Olivier Giroud, por edhe si një anësor fals nëse do të zinte vendin e Rafael Leaos.
Mund të ketë më shumë probleme me dy italianët e tjerë të mëdhenj. Tek Juventus do të ishte më e vështirë për ta futur atë në kontekstin taktik të diktuar nga Massimiliano Allegri, mbi të gjitha për shkak të strukturës së ekipit.
Tek Inter, nga ana tjetër, vështirësia do të krijohej veçanërisht për shkak të konkurrencës së madhe që ekziston në pozicionin e tij. Zikaltrit kanë lojtarë si Nicolò Barella, Hakan Calhanoglu dhe Henrikh Mkhitaryan në të njëjtin pozicion si ai: nuk ka vend për një investim të rëndësishëm për argjentinasin.
