Kujtimet e një tjetër Juventusi që nuk janë më atje. Andrea Agnelli dhe Bonucci u likuiduan brenda pak orësh, mbrëmjen e së enjtes, njëri me lamtumirën e Superligës dhe tjetri me përjashtimin nga planet teknike bardhezi. Nuk ka nevojë për shumë mend të kuptosh se Juve po ndryshonte kurs.
Në mënyrë edhe më të qartë, sepse përndryshe një deklaratë për shtyp dhe një komunikim i atij kalibri nuk bëheshin brenda një pasditeje.
Deklarata juridiko-financiare e klubit, që përshëndetet me idenë e presidentit të vjetër dhe i shkel syrin UEFA-s; si dhe komunikim ballë për ballë mes Giuntoli dhe Manna për të informuar Bonuccin, i gjashti i të gjitha kohërave për paraqitjet bardhezi, se është në tregun e transferimeve.
Fryt i revolucionit strategjik dhe menaxherial të imponuar nga John Elkann, disa muaj më parë, kur Juventusi po përballej me prova sportive, buxhetet po rridhnin gjak dhe për grupin, skuadra bardhezi pothuajse ishte bërë barrë. Ultimatumi ishte i qartë: Ose ndryshoni, ose ndryshoni… Dhe ata ndryshuan. E drejtë? E gabuar? Është thjesht herët që ta provojmë këtë.
Vetëm një notë vazhdimësie, e pamundur të mos inkuadrohet menjëherë.
Allegri është ende aty, një tipar i bashkimit mes kursit të vjetër dhe atij të ri. Arsyeja është e thjeshtë: përtej kontratës dhe kritikave, ai di të bëjë punën e tij dhe di ta bëjë mirë, ka debutuar 10 të rinj sezonin e fundit, ka marrë përgjegjësi në kohë nevoje dhe pa penalizimet, ai do të kishte sjellë edhe 70-80 milionë euro nga Champions League.
Trajneri nga Livorno është akuzuar për lojë pa ide dhe shfaqje. Duke thënë se do të përgjigjej për të shkuar në teatër, nëse dikush vjen nga shkolla e Lippit dhe Capello-s, para së gjithash mendoni për rezultatin (te Juve është gjithmonë e vetmja gjë që ka rëndësi, apo jo?).
Allegri, me -10 pikë, mori rezultate të mira, pavarësisht më tepër se një mijë problemeve. Dhe tani, nga maja e statusit të tij natyral të buzëqeshur, trajneri gëzon besimin e CEO, Scanavino, dhe klubit bardhezi, teksa modelon krijesën e re.
