“San Siro” ka një idhull të ri dhe është një histori dashurie që nuklind vetëm për arsye futbolli. Jasin Zinedin Adli është sigurisht njëlojtar i mirë dhe ndoshta diçka më shumë, por se sa më shumë, dotë zbulojmë nëse Stefano Pioli vazhdon ta hedhë në fushë.
Do t’i linim mënjanë krahasimet me Pirlon dhe mbi të gjitha me Zidanin(në këtë rast emri i dytë mund të kishte ndikim si dhe militantizmi i përbashkët te Bordoja) të paktën derisa francezi të ketë grumbulluar një sërë paraqitjesh të shkëlqyera. Tani për tani ai ështëtreguar i zoti ndaj Kaljarit dhe Lacios.
Performanca e tij tështunën shkaktoi diskutime pasi për tifozët ai ishte ndër më tëmirët (siç tregohet nga ovacionet që shoqëruan zëvendësimin etij), ndërsa për vëzhguesit e tjerë ai luajti në kufijtë e mjaftueshmërisë dhe vetë Pioli nënvizoi njëfarë ndrojtjeje.
Duke u kufizuar në disa konsiderata objektive pa u futur në debatin e ashpër shoqëror, duhet thënë se Adli ka treguar një stil të pastër futbolli dhe gjithashtu ide që i shtojnë Milanit diçka që ndoshta i mungonte pavarësisht mungesës së Benaser për shkak të dëmtimit. Adli është preciz në ekzekutimet e tij dhe gjithashtu i zoti në disalexime mbrojtëse, gjë që e lejoi atë të prishte disa veprime tëLacios. Ndodh që eleganca e gjesteve të shoqërohet me njëfarëngadalësie në lëvizje (për këtë arsye pozicioni i tij i fillimit uzhvendos dhe roli i tij ndryshoi) dhe nga një ndikim fizik i parëndësishëm.
Dhe në fakt nga ky këndvështrim Adli duhet të rritet, por mund të ndodhë që pas pritjes së gjatë t’i duhen edhe disa ndeshjepër të lëvizur këmbët në mënyrën e duhur.
