Dikur sfidonte Prishtinën e Fadil Vokrrit në vitet e 80-ta, tani punon në ara dhe mezi mbijeton
Kur u largua nga Spartak Subotica në vitin 1976, Cërvena Zvezda e donte, por për të nuk kishte asnjë dyshim. Ai donte të shkonte vetëm në Hajduk. Karakter i qetë dhe i qetë, por i guximshëm në fushë.
Ai fitoi shpejt tifozët e klubit të Splitit. Bëhet fjalë për ish portierin Ivan Budinçeviç (68 vjeç), kroat nga Vojvodina, i cili ka luajtur për Hajdukun nga viti 1976 deri në vitin 1981.
Ai ishte pjesë e gjeneratës së famshme të Tomisllav Iviq, me klubin fitoi titullin e kampionit të ish Jugosllavisë në vitin 1979, i cili ishte edhe i fundit për “Mjeshtrin e Detit” në vendin e dikurshëm.
Ai doli në pension 23 vite më parë, por sot jeton shumë rëndë.
Ky është rezultat i pagave të papaguara nga klubet ku luante, por edhe të ardhurave që nuk i mjaftonin për të siguruar një jetë të qetë në pension, ndaj u gjend në një situatë të vështirë financiare.
Ai u lëndua rëndë teksa luante në Dinamon e Vinkovcit, në njëfarë mënyre i është dashur të ushqejë familjen, kështu që tashmë ka filluar punën në ara. Mezi po ia dilte mbanë.
Pikërisht e kundërta e jetës magjepsëse që gëzojnë sot futbollistët.
“Epo, kam qenë futbollist profesionist, shitës, pasi kam punuar në ‘duty free’, kamarier, kam trajnuar portierë në klubin e Suboticës Baçka. Në fund të pranverës, verës dhe fillimit të vjeshtës fitoj diçka duke bërë punë bujqësore.
Gërmimi, lërimi, mbjellje, korrje, punoj për fermerët fjalë për fjalë, si punë me qira. Nuk kam as sigurim shëndetësor dhe nuk paraqitem më në Shërbimin e Punësimit. Unë me profesion jam marangoz, por nuk ka punë që nuk do ta bëja. Është e kotë”, tha në një rast Budinçeviç.
Tifozët e Hajdukut të mbledhur në DPH Zagreb e kujtojnë me mall, ndaj e ndihmuan financiarisht.
“Shumë klube më kishin borxh, nuk dija të luftoja për të miat. Nuk e kam fjalën për Hajdukun që më ka paguar deri në dinarin e fundit. Por ata që më kanë borxh janë Olimpija nga Lubjana dhe Dinamo e Vinkovcit, Cibalia e sotme.
Të dyja së bashku rreth 50,000 marka gjermane në atë kohë.
Sikur t’i kisha ato para tani”, tha Budinçeviç.
Ai jeton në Bajmok, një fshat i vogël në Vojvodinë, afër kufirit me Hungarinë. Pavarësisht situatës së vështirë, shpirti i tij gazmor nuk e lë. Ai lufton çdo ditë dhe nuk dorëzohet, gjë që e ka zbukuruar gjatë gjithë karrierës së tij.
