Vikendi i fundit i marsit prore,
Solli rikthimin e orës verore.
Akrepat e orës u bartën përpara,
Si nata e dita që shtyhen në gara.
Se kështu e deshi Evropa kopile,
Duke na bërë gjithnjë me hile.
Nga Brukseli në majën e Hoçës,
Si s’e lamë më mirë në t’Hoxhës!
U patëm mësuar përherë me drita,
Se punët e natës s’i mbulon dita!
Llogaritja e kohës me orën verore,
Këndej nga Lugina mbetet pas dore!
Nuk e duan kohën ta matin me orë,
Ngase ende janë në gjumin dimëror!
U pëlqen qetësia me shumë marifet,
Lufta më e madhe bëhet për pushtet!
Spica Metalike
